Verantwoordelijkheid minister bij medebewindstaak
Selecteer berichten van
# tot #
Afdrukken

Rechtenforum.nl -> Staatsrecht

#1: Verantwoordelijkheid minister bij medebewindstaak Auteur: workinprogress BerichtGeplaatst: vr 27 feb 2015 16:20
    —
Dag beste forumleden,

Is er iemand die mij kan uitleggen wat met onderstaande zin wordt bedoeld:

"Hoewel een minister niet direct verantwoordelijk is voor de uitvoering van een medebewindstaak door een gemeente in een specifiek geval, kan een slim Kamerlid zijn vragen altijd zo stellen dat de minister wel moet antwoorden."


Hopelijk is er iemand die begrijp wat hiermee bedoeld wordt.

Hartelijk bedankt voor de hulp!

Christopher.

#2:  Auteur: bona fides BerichtGeplaatst: za 28 feb 2015 1:56
    —
Vraag het de docent? (Klinkt nogal huiswerkerig.)

#3:  Auteur: workinprogress BerichtGeplaatst: za 28 feb 2015 12:09
    —
Het staat in een boekje dat ik aan het lezen ben. Ik ben er inmiddels uit.

Mocht ik er ooit iemand mee helpen, ze bedoelen met deze zinsnede dat:

Hier art. 132 lid 5 Gw van belang is. De eerste volzin is concreet van belang. De tweede zin ziet op autonome bevoegdheden.
Hier speelt het ‘generiek toezicht’ een rol. Art. 124 e.v. Gemeentewet is een nadere uitwerking van art. 132 lid 5 Gw. In lid 1 van art. 124 Gemeentewet noemen ze dat een besluit indeplaatsstelling. De minister kan o.g.v. art. 124a en 124b Gemeentewet dan d.m.v. een ministeriële regeling ingrijpen i.g.v. taakverwaarlozing. Er moet dus altijd een regeling gemaakt worden om in te grijpen.

De minister kan dus zijn vraag zodanig stellen door te wijzen op art. 132 lid 5 Gw.

#4:  Auteur: micver BerichtGeplaatst: di 17 mrt 2015 23:50
    —
Ik geloof dat dit maar een zeer half antwoord is. Hier gaat het inderdaad om het bestuurlijk toezicht. De middelen van schorsing en vernietiging staan ook bij medebewindstaken tot de beschikking van de minister. Daarvoor is geen aparte regeling nodig; voor gemeenten is dat in de Gemeentewet afdoende geregeld. Een Kamerlid kan de minister altijd aanspreken op zijn toezichtstaken, ook (of juist) als er sprake is van een medebewindstaak.

Soms zal een medebewindsregeling ook een specifieke vorm van bestuurlijk toezicht regelen; zoals een mogelijkheid tot indeplaatsstelling. Maar ook zonder dat staat de minister (en via de verantwoordelijkheid van de minister ook de controlerende parlementsleden) instrumenten ten dienste.

#5:  Auteur: workinprogress BerichtGeplaatst: do 19 mrt 2015 23:08
    —
Bedankt voor de aanvulling(en) en verbetering(en) Micver! Wink

#6:  Auteur: Thomas-87 BerichtGeplaatst: vr 03 apr 2015 10:30
    —
Slimme politici kunnen een minister voor veel kleinigheden op het matje roepen terwijl de minister andere en belangrijkere taken heeft. Zo lees ik het

#7:  Auteur: Firestarter BerichtGeplaatst: wo 22 apr 2015 11:49
    —
In een dictatuur als Nederland zijn politici nog het best te vergelijken met overbetaalde reclamemakers. Zo zijn politieke verkiezingen niets anders dan een periodieke enquête om uit te vinden welke slogans het beste werken op de kudde.
Kamervragen hebben geen ander doel dan aandacht trekken van de kiezers, om stemmen te winnen. Waar de leden van de tweede kamer hun vragen zelf moeten voorbereiden, hebben ministers het een stuk makkelijker. Voor ministers worden de toespraken immers geschreven door de overheid.
Ministers die daadwerkelijk iets willen veranderen op “hun” ministerie – waarvan ik overigens geen enkel Nederlands voorbeeld weet – krijgen het zwaar: deze slaan vanzelf een flaterfiguur als ze niet meer kunnen vertrouwen op de toespraken, die ze voor moeten lezen. Zo’n minister wordt dan afgebrand in de (staats)media en door onze dictator gedwongen af te treden.

De enige Nederlandse politicus die het niveau van hofnar overtrof, was Pim Fortuyn (of in ieder geval de enige die ik weet).
Pim Fortuyn maakte vele Islamofobe opmerkingen, terwijl objectief gezien het Christendom de gevaarlijkste godsdienstwaanzin is. Pim Fortuyn wilde de grenzen voor asielzoekers sluiten, maar alle illegalen een verblijfsvergunning geven. Iemand met zulke tegenstrijdige opvattingen, beoordeelde ik als onbetrouwbaar; een onbetrouwbaar persoon met de kwaliteiten om in korte tijd een politieke aardverschuiving te veroorzaken, vond ik niets minder dan gevaarlijk. Dan kun je misschien beter nietszeggende politieke leiders als Rutte, Balkenende, Kok of Lubbers hebben.
Een andere belangrijk standpunt van het fenomeen Pim Fortuyn was dat hij tegen het koningshuis was (hij was zelfs lid van het Republikeins genootschap), niets minder dan president wilde worden maar verklaarde dat hij niet tegen de Grondwet was. Destijds beschouwde ik dit als een ander voorbeeld van grote oneerlijkheid, maar wist toen nog niet dat koningin Wilhelmina een buitenechtelijk kind was, waarmee koningin Beatrix helemaal niet afstamt van Willem III. Blijkbaar wilde Pim Fortuyn eenmaal in de tweede kamer een wetsvoorstel op grond van Grondwetsartikel 24 doen.
Recentelijk denk ik regelmatig wat gebeurd zou zijn als Pim Fortuyn niet vermoord was. Dan had in ieder geval lid van de Raad van State Piet-Hein Donner nooit minister van justitie kunnen worden en had ik misschien in 2005 helemaal niet gemarteld geworden in het psychiatrisch ziekenhuis.
Pim Fortuyn was trouwens al in 1969 betrokken bij de bezetting van het Maagdenhuis voor 5 daagjes. Hij probeerde al jaren vaste voet aan de grond te krijgen in de gevestigde politieke partijen en gebruikte uiteindelijk Leefbaar Nederland als springplank voor de LPF.

De Nieuwe universiteit kan nog lering trekken uit de reclameslogans van politieke partijen. Met de bezetting van ruim 6 weken van het Maagdenhuis, nadat het Bungehuis al 11 dagen bezet was, hebben deze studenten het wereldnieuws gehaald. Door te weinig reclametechnisch vernuft heeft de kudde nog steeds geen idee van hun standpunten (die overigens niet “nieuw” zijn).
Nu is het jammer dat hierdoor de inhoud nauwelijks aandacht krijgt, maar funest dat deze groep zich vrijwillig laat infiltreren door docenten van de (oude) universiteit. Dan kunnen ze net zo goed de ME om hulp vragen.
Ik vrees dat de belachelijke bewering dat er voor een half miljoen euro schade is aangericht aan het gebouw, misbruikt wordt om een grote verbouwing te doen. Zo is het eindresultaat dat opruiende elementen op aan te geven wijze drinkwater geleverd wordt, dat schadelijk is voor de gezondheid (conform artikel 52 van de Drinkwaterwet).



Rechtenforum.nl -> Staatsrecht

Tijden zijn in GMT + 2 uur

Pagina 1 van 1

© 2003 - 2005 Rechtenforum.nl