|
|
| Auteur |
Bericht |
Thomas-87
Leeftijd: 37
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): HvU
Berichten: 278
|
 Geplaatst: zo 09 jan 2011 12:34 Onderwerp: |
   |
|
| verwijderd |
|
|
|
|
 |
Thomas-87
Leeftijd: 37
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): HvU
Berichten: 278
|
| Geplaatst: do 13 jan 2011 17:40 Onderwerp: |
|
|
Ik ben er dus achter gekomen dat zijn DNA nooit in de databank voor strafzaken had mogen zitten. Als je dit kan aantonen waar kan je je dan op beroepen?
mvg |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: do 13 jan 2011 18:08 Onderwerp: |
|
|
Het gaat dan niet om een vormfout begaan tijdens het voorbereidend onderzoek (in de zin van art. 359a Sv), dus ik denk dat de verdachte zich wat dit betreft nergens op kan beroepen.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
Thomas-87
Leeftijd: 37
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): HvU
Berichten: 278
|
| Geplaatst: vr 14 jan 2011 14:50 Onderwerp: |
|
|
Zou je kunnen stellen dat hij in zijn verdediging is geschaad? dat DNA is op minderjarige leeftijd afgenomen na belediging van een ambtenaar in functie...
Lijkt me niet dat het OM dat recht heeft ivm privacy |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: vr 14 jan 2011 17:22 Onderwerp: |
|
|
Het opnemen in de databank is niet een vormfout begaan tijdens het voorbereidend onderzoek.
Het matchen van een DNA-spoor met gegevens in de databank die daar eigenlijk niet hadden moeten worden ingestopt lijkt mij op zichzelf niet onrechtmatig. (Natuurlijk kan de verdachte zich op het tegengestelde standpunt stellen.)
Zie bijv. HR 22-08-2006, LJN AX6277:
| Quote: | 3.1. Het middel behelst de klacht dat het oordeel van het Hof dat de naar achteraf gebleken onrechtmatige aanhouding van de verdachte niet als vormverzuim als bedoeld in art. 359a Sv kan worden aangemerkt, niet naar de eis van de wet met redenen is omkleed, althans onbegrijpelijk is.
(...)
3.4. Daaruit kan bezwaarlijk anders volgen dan dat de onrechtmatige aanhouding niet heeft plaatsgevonden in het kader van het voorbereidend onderzoek van de in deze zaak tenlastegelegde en bewezenverklaarde overtredingen van de Wet wapens en munitie. Het Hof heeft het verweer dus terecht verworpen (vgl. HR 30 maart 2004, NJ 2004, 376). |
Zie ook HR 29-11-2005, LJN AU3297
Uit HR 30-03-2004, LJN AM2533:
| Quote: | 3.4.2. De toepassing van art. 359a Sv is allereerst beperkt tot vormverzuimen die zijn begaan bij het voorbereidend onderzoek. Ingevolge art. 132 Sv moet daaronder worden verstaan het onderzoek dat voorafgaat aan het onderzoek ter terechtzitting. Onder die vormverzuimen zijn blijkens de wetsgeschiedenis met name ook begrepen normschendingen bij de opsporing.
"Het voorbereidend onderzoek" uit art. 359a Sv heeft uitsluitend betrekking op het voorbereidend onderzoek tegen de verdachte terzake het aan hem tenlastegelegde feit waarover de rechter die in art. 359a Sv wordt bedoeld, heeft te oordelen. Art. 359a Sv is dus niet van toepassing indien het verzuim is begaan buiten het verband van dit voorbereidend onderzoek. Dat doet zich onder meer voor als het vormverzuim is begaan in het voorbereidend onderzoek inzake een ander dan het aan de verdachte tenlastegelegde feit.
Art. 359a Sv is ook niet van toepassing bij vormverzuimen die betrekking hebben op bevelen inzake de toepassing van vrijheidsbenemende dwangmiddelen welke kunnen worden voorgelegd aan de rechter-commissaris die krachtens de wet belast is met het toezicht op de toepassing dan wel de voortduring van bepaalde tijdens het voorbereidend onderzoek bevolen vrijheidsbenemende dwangmiddelen en die aan dergelijke verzuimen rechtsgevolgen kan verbinden ten aanzien van de voortzetting van de vrijheidsbeneming. Tegen het oordeel van de rechter-commissaris dat het verleende bevel tot inverzekeringstelling niet onrechtmatig is en/of dat er geen gronden zijn het verzoek tot invrijheidstelling van de verdachte in te willigen, staat geen hogere voorziening open. Het gesloten stelsel van rechtsmiddelen in strafzaken zou op onaanvaardbare wijze worden doorkruist indien bij de behandeling van de zaak ter terechtzitting opnieuw of alsnog een beroep zou kunnen worden gedaan op verzuimen bij de inverzekeringstelling die aan de rechter-commissaris zijn of hadden kunnen worden voorgelegd. |
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
Thomas-87
Leeftijd: 37
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): HvU
Berichten: 278
|
| Geplaatst: di 13 nov 2012 14:33 Onderwerp: |
|
|
Na het volgen van de cursus Human Rights moest ik hier weer aan denken.
Ik heb deze uitspraak gelezen: BP1179
Vraag mij af hoe dit nu zit... Kan een verdachte zich nog steeds nergens op beroepen indien zijn DNA niet afgenomen had mogen worden en had moeten worden vernietigd? In die uitspraak is de verdachte niet of nauwelijks in zijn belang geschaadt. Maar in het geval van die dossiers tijdens dat project lag dat heel anders. |
|
|
|
|
|
Thomas-87
Leeftijd: 37
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): HvU
Berichten: 278
|
| Geplaatst: do 15 nov 2012 15:39 Onderwerp: |
|
|
Niemand?
Het valt me op dat bona fides Artikel 8 EVRM niet noemt. Dat is toch gewoon een eenieder verbindende bepaling? of vergis ik me nou... |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: vr 16 nov 2012 0:21 Onderwerp: |
|
|
Er zijn wel meer dingen die ik niet heb genoemd. Wil je ergens heen? Ik heb je reactie van 14 jan 2011 13:50 al beantwoord, zie hierboven.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
pacda
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Berichten: 6
|
| Geplaatst: di 27 nov 2012 18:14 Onderwerp: |
|
|
Onrechtmatige DNA afname kan een inbreuk opleveren van artikel 8 EVRM (EHRM 4 december 2008, S and Marper vs. UK )
In de zaak van LJN BP1179 was er geen sprake van het schaden van de rechten van de verdachte, nu - en dit was het gerechtshof ambtshalve bekend (lees ze hebben actief zitten zoeken in het jusitieel documentatieregister van de verdachte) - de verdachte na 2006 ook veroordeeld was voor andere vergrijpen op grond waarvan ook DNA had mogen worden afgenomen. Dit laatste was niet gebeurd omdat de er al een referentiemonster van de verdachte beschikbaar was.
De overweging van het Hof was dus: ze hadden niet het DNA in 2006 mogen afnemen, maar later had dit wel gemogen dus dan had men sowieso een rechtmatig DNA profiel kunnen verkrijgen en dit was waarschijnlijk ook gebeurd op het moment dat het DNA van 2006 er niet was geweest.
Dit maakt wel dat in een zaak waarbij er sprake is van onrechtmatige DNA afname, zonder de omstandigheid dat de verdachte later in een andere zaak veroordeeld is, dit DNA referentiemonster dan niet in een strafzaak gebruikt mag worden omdat het de rechten van de verdachte te veel zou schaden, dit op grond van artikel 8 EVRM en de jurisprudentie van het EHRM. Wat hierbij dan wel relevant zal zijn is in hoeverre ook ander bewijsmateriaal tegen de verdachte aanwezig is.
Overigens: de post waarmee je dit topic bent gestart (minimaal 200 cellen) is niet juist. Het Hof Den Bosch heeft nooit geoordeeld dat minimaal 200 cellen nodig waren. Tegenwoordig is zelfs de LCN methode in Nederland geaccepteerd, hetgeen een zeer gevoelige DNA methode is. Een DNA profiel kan al via de LCN methode worden verkregen van materiaal ter grootte van 1/50 miljoenste deel van een korreltje zout....
Ook deze methode is in Nederland voor het bewijs gebruikt: de eerste keer door de rechtbank te Groningen: LJN BG5720
Deze LCN methode is echter omstreden in verband met de vele neveneffecten die kunnen optreden bij de DNA analyse. Een belangrijk aspect wat betrokken dient te worden bij de LCN methode is de mogelijkheid van contaminatie / overdacht van DNA. Door de zeer kleine hoeveelheden kan overdracht van dit materiaal ook sneller optreden.
_________________
Advocaat bij Acda & Vanoka Advocaten te Roermond www.acdavanoka.nl |
|
|
|
|
|
Thomas-87
Leeftijd: 37
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): HvU
Berichten: 278
|
| Geplaatst: wo 05 dec 2012 11:57 Onderwerp: |
|
|
| Quote: | | Dit maakt wel dat in een zaak waarbij er sprake is van onrechtmatige DNA afname, zonder de omstandigheid dat de verdachte later in een andere zaak veroordeeld is, dit DNA referentiemonster dan niet in een strafzaak gebruikt mag worden omdat het de rechten van de verdachte te veel zou schaden, dit op grond van artikel 8 EVRM en de jurisprudentie van het EHRM. |
Ik heb laatst een artikel gelezen: 'de toekomst van Art 359a Sv' van Dhr. M Borgers' Ik vraag mij dus af of je enkel kunnen beroepen op Art 8 EVRM voldoende is. Als ik het goed heb moet er ook op nationaal niveau een rechtsmiddel in de zin van Art 13 EVRM openstaan. Als iemand bijvoorbeeld niet wordt verwijderd uit de databank terwijl dit wel wordt toegezegd dan weet diegene niet dat hij zich in de databank bevindt. Dit komt pas boven tafel als diegene zijn DNA op een plaats van delict wordt aangetroffen.
| Quote: | | Wat hierbij dan wel relevant zal zijn is in hoeverre ook ander bewijsmateriaal tegen de verdachte aanwezig is. |
In het geval van die projectdossiers werd al het latere bewijsmateriaal gevonden omdat hij als verdachte werd bestempeld doordat het DNA en de vingerdrukken op de plaats delict matchte met de onrechtmatig afgenomen profielen. Als het DNA +vingerafdrukken dan als bewijs wordt uitgesloten zijn alle latere bevindingen dan ook van het bewijs uitgesloten zoals in De Hollende Kleurling? (Bijvoorbeeld de huiszoeking waar de buit wordt aangetroffen) |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: wo 05 dec 2012 17:27 Onderwerp: |
|
|
| pacda schreef: | | Dit maakt wel dat in een zaak waarbij er sprake is van onrechtmatige DNA afname, zonder de omstandigheid dat de verdachte later in een andere zaak veroordeeld is, dit DNA referentiemonster dan niet in een strafzaak gebruikt mag worden omdat het de rechten van de verdachte te veel zou schaden, dit op grond van artikel 8 EVRM en de jurisprudentie van het EHRM. Wat hierbij dan wel relevant zal zijn is in hoeverre ook ander bewijsmateriaal tegen de verdachte aanwezig is. |
Van bewijsuitsluiting zal het niet snel komen. Feit blijft dat het DNA een indicatie oplevert dat de verdachte het feit heeft begaan, al zal er natuurlijk - altijd - nog ander bewijs moeten zijn. Het aangetroffen DNA spoor, en dat is toch het eigenlijke bewijs, is niet zomaar weg te denken.
De HR bevestigt in rov. 3.6 van LJN BP1179 dat het niet gaat om een vormfout die onder het bereik van art. 359a Sv valt .
De HR lijkt vervolgens in rov. 3.7 aan te geven dat een beroep op bewijsuitsluiting moet worden getoetst aan de maatstaf van HR 18 maart 2003, NJ 2003, 527, LJN AF4321:
| HR in LJN AF4321 schreef: | 3.5.1. Bij de beoordeling van het middel moet het volgende worden vooropgesteld. Indien de rechter die over de feiten oordeelt, vaststelt dat natuurlijke of rechtspersonen naar burgerlijk recht in de fase voorafgaand aan of tijdens het voorbereidend onderzoek onderzoekshandelingen hebben verricht met betrekking tot het feit waarvan de verdachte wordt verdacht, en daarbij onrechtmatig hebben gehandeld zonder dat opsporingsambtenaren of ambtenaren van het openbaar ministerie hiervan wetenschap of hiermee enige bemoeienis hebben gehad, zal niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie in zijn vervolging als sanctie daarop niet in aanmerking komen.
Niet kan echter worden uitgesloten dat onrechtmatig optreden van natuurlijke of rechtspersonen onder omstandigheden een zodanige schending van beginselen van een behoorlijke procesorde of veronachtzaming van de rechten van de verdediging in de strafzaak tot gevolg heeft dat dit dient te leiden tot uitsluiting van bewijsmateriaal dat tengevolge van dat onrechtmatig optreden is verkregen (vgl HR 1 juni 1999, NJB 1999, blz. 1167, nr.89, rov.3.2.). |
In LJN BP1179 is het wél een overheidsorgaan dat inbreuk heeft gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van de verdachte (door zijn DNA op te slaan in de databank), dus niet-ontvankelijkverklaring lijkt mij niet bij voorbaat uitgesloten, maar de eerste vraag lijkt mij nog steeds of er sprake is van een zodanige schending van beginselen van een behoorlijke procesorde of veronachtzaming van de rechten van de verdediging, dat bewijsuitsluiting (of desnoods niet-ontvankelijkverklaring) moet volgen.
De verdachte wordt door het onrechtmatige bewaren van het DNA niet in zijn verdediging geschaad: de verdachte heeft alle gelegenheid om de DNA-match aan te vechten, bijv. door opnieuw DNA af te staan en dat te laten vergelijken met het op het plaats-delict aangetroffen DNA spoor.
De manier waarop hij onder de aandacht is gekomen van justitie is niet helemaal in de haak (echter niet tengevolge van een vormfout als bedoeld in art. 359a Sv), maar met het bewijs tegen hem is niets mis.
| pacda schreef: | | Deze LCN methode is echter omstreden in verband met de vele neveneffecten die kunnen optreden bij de DNA analyse. Een belangrijk aspect wat betrokken dient te worden bij de LCN methode is de mogelijkheid van contaminatie / overdacht van DNA. Door de zeer kleine hoeveelheden kan overdracht van dit materiaal ook sneller optreden. |
Ter illustratie
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: wo 05 dec 2012 18:27 Onderwerp: |
|
|
| Thomas-87 schreef: | | Ik heb laatst een artikel gelezen: 'de toekomst van Art 359a Sv' van Dhr. M Borgers' |
Interessant artikel. Mijn oog viel op de volgende passage:
| Quote: | | Daarbij springt een betrekkelijk recent arrest in het oog waarin de Hoge Raad expliciet overweegt dat het belang van de verdachte dat het gepleegde feit niet wordt ontdekt, niet kan worden aangemerkt als een rechtens te respecteren belang en dus ook niet kan gelden als nadeel in de zin van art. 359a lid 2 Sv. |
Je kunt je afvragen hoe het vandaag de dag met de Hollende Kleurling zou aflopen. In die zaak leidde de onrechtmatige aanhouding van de kleurling tot de ontdekking van drugsbezit. Dat valt blijkbaar niet onder "nadeel". Blijft over het nadeel dat de kleurling heeft ondervonden in de vorm van het lichte geweld dat bij zijn aanhouding wellicht tegen hem is toegepast, maar dat zal toch niet snel tot bewijsuitsluiting of niet-ontvankelijkverklaring leiden. Borgers heeft het trouwens over HR 4 januari 2011, LJN BM6673:
| HR schreef: | | 3.2.2. In dit verband verdient opmerking dat het belang van de verdachte dat het gepleegde feit niet wordt ontdekt, niet kan worden aangemerkt als een rechtens te respecteren belang. Een eventuele schending van eerstgenoemd belang als gevolg van een vormverzuim levert dus niet een nadeel op als bedoeld in art. 359a, tweede lid, Sv. |
Is het een rechtens te respecteren belang van een verdachte dat een bestaand DNA-spoor aangetroffen op een plaats-delict niet wordt gematcht met zijn DNA?
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: di 12 mrt 2013 23:38 Onderwerp: |
|
|
HR 29 januari 2013, LJN BY2814:
| Quote: | 2.3.1. Met betrekking tot het belang bij het subsidiaire verzoek tot het toevoegen van stukken heeft de verdediging aangevoerd, zakelijk weergegeven, dat duidelijkheid moet worden verkregen of de afname en het bewaren van het DNA-profiel van de verdachte in een (geseponeerde) verkrachtingszaak rechtmatig is geweest. Aan dit verzoek ligt kennelijk de opvatting ten grondslag dat, indien niet vaststaat dat die afname en bewaring rechtmatig zijn geweest, de uitkomst van het onderhavige DNA-vergelijkingsonderzoek van het bewijs moet worden uitgesloten.
Het Hof heeft geoordeeld dat geen noodzaak en evenmin enig verdedigingsbelang tot inwilliging van het verzoek aanwezig is. Daartoe heeft het Hof - als zijn oordeel zelfstandig dragende grond - overwogen dat niet "is opgeworpen dat en hoe een volledig beeld van de procedures rondom de afname van dat materiaal en de opname van dat materiaal in de databank van het NFI enige waarschijnlijkheid zou kunnen opleveren dat het in deze zaak gebruikte vergelijkingsmateriaal van iemand anders dan verdachte afkomstig zou zijn, het enige dat er in dit verband toe doet". Daarin ligt als oordeel van het Hof besloten dat, ook indien de afname en het bewaren van het DNA-profiel van de verdachte niet rechtmatig zouden zijn geweest, zulks niet tot bewijsuitsluiting van de uitkomst van het vergelijkingsonderzoek kan leiden, zodat een nader onderzoek naar de rechtmatigheid daarvan achterwege kan blijven.
Dat oordeel geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting en is ook niet onbegrijpelijk. Dat berust op het volgende.
2.3.2. De aan verweer en middel ten grondslag liggende stelling dat het in de verkrachtingszaak op 22 mei 2008 in de DNA-databank opgenomen DNA-profiel, de bijbehorende gegevens, het celmateriaal alsmede het verslag DNA-onderzoek volgens de destijds geldende regels verwijderd en vernietigd hadden behoren te zijn, kan, indien juist, niet de gevolgtrekking dragen dat zulks een vormverzuim oplevert dat is begaan in het kader van het voorbereidend onderzoek als bedoeld in art. 359a Sv naar de in deze zaak tenlastegelegde en bewezenverklaarde feiten.
2.3.3. Buiten het kader van art. 359a Sv is slechts in uitzonderlijke gevallen plaats voor bewijsuitsluiting op grond van vormverzuimen. Aan het in dit geval gestelde vormverzuim - zou dit zich hebben voorgedaan - kan niet de gevolgtrekking worden verbonden dat daardoor in de onderhavige strafprocedure een belangrijk strafvorderlijk voorschrift of rechtsbeginsel in zodanig aanzienlijke mate is geschonden dat de uitkomst van het DNA-vergelijkingsonderzoek van het bewijs zou moeten worden uitgesloten. |
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
Thomas-87
Leeftijd: 37
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): HvU
Berichten: 278
|
| Geplaatst: ma 25 mrt 2013 13:32 Onderwerp: |
|
|
Ik kan me er heel goed in vinden dat onrechtmatige afname en bewaring van DNA-materiaal niet leidt tot bewijsuitsluiting als dat profiel later gematcht wordt bij een 'nieuw' delict.
Het lijkt mij echter toch een schending van iemands privacy. Privacy is sowieso een gevoelig onderwerp vele mensen zeggen dat ze niets te verbergen hebben en anderen hebben hun privacy weer hoog zitten. Ik hoor zelfs stemmen dat iedereen zijn DNA zou moeten afstaan voor de DNA databanken. Het is in ieder geval gegarandeerd door het EVRM en de wbp. Daarom lijkt het mij een rechtens te respecteren belang van iemand dat zijn DNA zich niet onrechtmatig in de DNA databanken bevindt.
Ik ben dan ook benieuwd in welke gevallen er wél plaats voor bewijsuitsluiting voor vormverzuimen buiten Art 359a is. Bewijsuitsluiting gaat sowieso wat ver lijkt mij. Misschien is (een kleine) strafvermindering een betere optie.
[/quote] |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: ma 25 mrt 2013 15:34 Onderwerp: |
|
|
| Thomas-87 schreef: | | Het lijkt mij echter toch een schending van iemands privacy. |
Dat ontkent niemand.
DNA dat volgens de wet niet langer mag worden bewaard, moet natuurlijk worden verwijderd. Het gevaar van deze uitspraak is dan ook dat justitie "straffeloos" haar plichten op dit punt kan verzaken: geen pijnlijke niet-ontvankelijkverklaringen of bewijsuitsluitingen. De HR vindt het blijkbaar maatschappelijk steeds minder verantwoord om plichtsverzaking door het OM te sanctioneren. Daarmee wordt natuurlijk wel de rechtsstaat ondermijnt, zeker nu we van types als Teeven niet hoeven te verwachten dat het OM dit soort misstanden intern gaat aanpakken.
| Quote: | | Ik ben dan ook benieuwd in welke gevallen er wél plaats voor bewijsuitsluiting voor vormverzuimen buiten Art 359a is. |
De te hanteren maatstaf heb ik in een eerder bericht in deze draad al gegeven.
Als blijkt dat justitie het systematisch vertikt om DNA te verwijderen dat niet langer meer mag worden bewaard, zal een rechter wellicht eens durven overgaan tot niet-ontvankelijkverklaring.
| Quote: | | Bewijsuitsluiting gaat sowieso wat ver lijkt mij. Misschien is (een kleine) strafvermindering een betere optie. |
Strafvermindering zit er m.i. ook niet in, want de privacyschending staat los van de strafvervolging. Sowieso is er bij verzuimen buiten art. 395a Sv geen wettelijke basis voor strafvermindering.
De persoon wiens privacy geschonden is kan wellicht een kleine immateriële schadevergoeding vorderen, waarbij het verder niet van belang is of hij hier daadwerkelijk last door heeft gekregen of niet. Schadevergoeding in verband met een lange gevangenisstraf die hij anders wellicht had ontlopen zal zeker niet worden toegewezen, want hij heeft geen rechtens te respecteren belang bij het ontlopen van zijn verdiende straf.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
|
|
