Geen uitspraak, wel vordering gemaakte kosten

[MeneerX]

De case is als volgt.

Bedrijf X meent dat ik door gebruik van een bepaalde domeinnaam inbreuk maak op hun handelsmerk. Dit werd mij medegedeeld door middel van een conservatoir beslag en een begeleidende brief waarin gesommeerd werd om de domeinnaam over te dragen door middel van een bijgeleverd formulier. Indien ik de domeinnaam niet zou overdragen, zou een kort geding volgen.

Goed, de naam was het niet waard om er een juridische kostbare aangelegenheid van te maken, dus de betreffende domeinnaam overgedragen.

Niet veel later ontvang ik een rekening voor de gemaakte kosten. Men beroept zich op de handhavingsrichtlijn 2004/48/EG.

Nu ben ik van plan om niet in te gaan op de vordering en wel om de volgende reden:

Tot aan het conservatoir beslag is er tot mij nooit een verzoek gekomen, noch mondeling, noch schriftelijk danwel op welke andere wijze dan ook om het domein over te dragen. Er is gekozen voor een dure oplossing terwijl dit niet nodig was geweest.

In lid 1 van artikel 217 Rv is bepaald:

“De partij die bij vonnis in het ongelijk wordt gesteld, wordt in de kosten veroordeeld. De kosten mogen echter geheel of gedeeltelijk worden gecompenseerd tussen echtgenoten of geregistreerde partners of andere levensgezellen, bloedverwanten in de rechte lijn, broers en zusters of aanverwanten in dezelfde graad, alsmede indien partijen over en weer op enkele punten in het ongelijk zijn gesteld. Ook kan de rechter de kosten die nodeloos werden aangewend of veroorzaakt, voor rekening laten van de partij die deze kosten aanwendde of veroorzaakte.”

Graag jullie mening in deze.

Was het doen van conservatoir beslag gezien de situatie noodzakelijk om het domein veilig te stellen? Er was immers nog geen enkel signaal, dat een verzoek tot overdracht afgewezen zou worden. Zijn de gemaakte kosten als nodeloos te bestempelen?

Jurisprudentie op dit gebied is ook zeer welkom.

[komodo]

Ik heb geen jurisprudentie, maar wel artikel 700, eerste lid, Rv:
"Voor conservatoir beslag is verlof vereist van de voorzieningen rechter van de rechtbank binnen welker rechtsgebied zich een of meer zaker bevinden, dan wel, indien het beslag niet op zaken betrekking heeft, de schuldenaar of degene of degenen onder wie het beslag gelegd wordt, woonplaats heeft."

Het bevreemd mij dus ten zeerste dat een brief waarin conservatoir beslag wordt medegedeeld uit de lucht komt vallen.

[StevenK]

Een conservatoir beslag lijkt me juist gerechtvaardigd, om te voorkomen dat in de tussentijd de domeinnaam overgedragen wordt aan een derde.

[komodo]

[bona fides]

De persoon bij wie conservatoir beslag wordt gelegd wordt door de rechter niet gehoord. Het idee is dat hij anders het beslag te vlug af zou kunnen zijn.

Dat het uit de lucht komt vallen is dus normaal. Of het hier nou echt nodig was vraag ik me af, maar ik verwonder me toch al over het bestaan van een conservatoir beslag in deze vorm.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[StevenK]

[bona fides]

Ik vraag me af of de proceskostenvergoeding van art 237 Rv (niet 217 zoals hierboven vermeld) wel een rol speelt. Het lijkt me dat je naar art 706 Rv moet kijken:

[MeneerX]

Sorry, ben wellicht onduidelijk geweest.

Het conservatoir beslag is wel degelijk voorgelegd aan een voorzieningenrechter en er is toestemming voor verleend.

Maar ik neem aan dat toestemming voor het leggen van een conservatoir beslag niet valt onder een uitspraak in deze zaak, zoals beschreven in de handhavingsrichtlijn 2004/48/EG.

Om antwoord te geven op de vraag of het nodig was:

Het leggen van conservatoir beslag is niet de normale gang van zaken in een domeinnaam geschil. Normaal gesproken wordt de houder door de eiser verzocht om de domeinnaam over te dragen. Bij een afwijzing kan de eiser vervolgens de houder voor het gerecht dagen, al dan niet met behulp van een conservatoir beslag.

Er is dus in deze zaak nog geen uitspraak gedaan of vinden jullie dat de toestemming van de voorzieningenrechter voor het leggen van conservatoir beslag gezien kan worden als een uitspraak?

[bona fides]

Zoals ik het begrijp wordt verlof voor een conservatoir beslag al heel snel verleend, voor risico voor de beslaglegger. Het verlof zegt dus weinig of niets over de terechtheid van het beslag.

Zonder alle feiten te kennen, lijkt het conservatoir beslag mij persoonlijk ook niet nodig. Dat bedoel ik echter niet als "onnodig" in de zin van art 706 Rv, want ik weet te weinig af van de maatstaf die daar normaal gesproken voor wordt aangelegd.

Wel lijkt het zo te zijn dat de vordering echt bestond, dwz dat op jou de plicht rustte de domeinnaam op verzoek over te dragen. Helemaal zeker is dit niet, maar je lijkt in ieder geval niet van plan te zijn om dat aan te vechten. Laten we zeggen dat de vordering onbestreden is.

Dus als nu geprocedeerd gaat worden om de kosten van het beslag, dan kun je denk ik niet tegenwerpen dat de ander helemaal geen zaak had. De rechter zal dan kijken naar art 706 Rv en bepalen of het "onnodig" was. Als je nu al zou weten dat het niet "onnodig" was, dan weet je dat je het zou verliezen en kun je beter nu betalen. Richtlijn of niet.

De richtlijn zelf zegt