Content Syndication
|
|
|
|
|
|
  |
Pagina 1 van 1 |
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
Duch
Moderator
Leeftijd: 44
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): RUG
Studieomgeving (MA): RUG
Berichten: 4351
|
 Geplaatst: zo 20 nov 2005 14:48 Onderwerp: De positie van de Europese Cie als ondemocratische tijdbom? |
   |
|
Ik vraag me af hoe de positie van de Europese Commissie (verder: de Cie) gewaardeerd moet worden. Het gaat mij om de volgende punten. De Cie is enerzijds onafjankelijk van wie dan ook (behalve dan dat het Europees Parlement (EP)de Cie in zijn geheel naar huis kan sturen), anderzins schijnt de Commissarissen geselecteerd te worden op hun pro-Europahouding, opdat er alleen pro-Europese voorstellen gedaan worden (ik heb helaas even geen bron voor deze uitspraak, behalve dan mijn college Europees Recht). Voordat ik tot de kern van mijn vraag kom nog even de opmerking dat 'Europese Wetgeving' in ieder geval de toestemming van de Raad van Ministers behoeft (bestaande uit alle vakministers van de lidstaten op een bepaald terrein). Veel besluiten worden echter in Comitologie genomen of zo vergaand door het Coreper voorbereid dat van daadwerkelijke inmenging door lidstaten vaak weinig terecht komt (de Nederlandse ambtenaren onderhandelen vrijwel geheel onafhankelijk, zo blijkt uit onderzoek).
Tot zover de situatieschets voor zover hier van belang. Eurocommissarissen zijn 'onafhankelijk'. Ik krijg sterk de indruk dat men vergeten is dat de Cie zelf ook een politiek orgaan is. Het exclusief initiatiefrecht gecombineerd met de positie die de Cie heeft lijkt welhaast onvermijdelijk te leiden tot de situatie waarin we ons nu bevinden: Europese functionarissen die werkelijk niet begrijpen waarom de burgers in sommige Europese landen de grondwet afgestemd hebben. Sommige europarlentariërs waaronder Nederlandse (!) menen dat de EGW alsnog doorgevoerd moet worden.
Onbegrijpelijk vind ik het men zich nu in allerlei bochten gaat wringen om de nationale parlementen een subsidiariteitstoets te laten uitvoeren. De parallel met de VS (commerce clause) is overduidelijk. Maat in de VS was het ten minste nog de Senaat zelf die (te?) ver ging.
Hoe kan het dus dat een orgaan als de Europese Commissie zoveel macht heeft en zo slecht gecontroleerd kan worden? Welke argumenten (het liefst ook staatsrechtelijk relevant) kunnen gegeven worden voor deze constructie? En daaraan gekoppeld: Wie verzint het (en waarom) dat het keren van de huidige tendens vooral nationaal moet plaats vinden en niet op Europees niveau?
Iemand enige nuttige inzichten?
_________________
This is a court of law young man, not a court of justice
- Oliver Wendell 'the great dissenter' Holmes - |
|
|
|
|
 |
abraxes
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1624
|
| Geplaatst: zo 20 nov 2005 21:36 Onderwerp: |
|
|
| Gaat het specifiek om de commissie? Ik denk dat de controle veelal (en dat ben je waarschijnlijk wel met me eens) een wisselwerking tussen verschillende organen betreft en zodoende gaat het naar mijn idee niet enkel om de commissie maar meer over het geheel. Moeten het argumenten voor zijn? Ik bedoel moet je dit standpunt verdedigen? Ik kan me namelijk niet geheel vereenzelvigen met voorgaande omschrijving. |
|
|
|
|
|
Duch
Moderator
Leeftijd: 44
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): RUG
Studieomgeving (MA): RUG
Berichten: 4351
|
| Geplaatst: ma 21 nov 2005 11:58 Onderwerp: |
|
|
Het is niet een standpunt wat ik moet verdedigen. Ik sta aan het begin van een promotieonderzoek. Dat onderzoek zal zich (naar alle waarschijnlijkheid) hoofzakelijk richten op de vraag hoe de EG/EU staatsrechtelijk geduid moet worden (in vergelijking met internationale organisatie/staat/iets anders?) en op de vraag hoe de rol van het EP daarbinnen gewaardeerd moet worden (met speciale aandacht voor de bevoegdheden van het EP).
Wat me als eerste opvalt is dat de Cie de enige is met initiatiefrecht (dat wist ik natuurlijk al wel, maar nu dient het even als uitgangspunt). Argumenten tegen deze situatie kan ik op zich wel bedenken. Ik vraag me derhalve vooral af wat er voor is. Maar alle inzichten zijn welkom. Als je het niet eens bent met de situatieschets hoor ik het graag. Mijn stelling dat het een noodzakelijkerwijs leidt tot het ander is met opzet scherp gesteld. Ik hoopte daardoor reacties te ontlokken. Het gaat me dus (nu nog even) om de positie van de Cie in de EU ten opzichte van de andere organen. Uiteraard zal het een en ander dus in samenhang bezien moeten worden.
_________________
This is a court of law young man, not a court of justice
- Oliver Wendell 'the great dissenter' Holmes - |
|
|
|
|
|
abraxes
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1624
|
| Geplaatst: wo 23 nov 2005 21:57 Onderwerp: |
|
|
| Quote: | | Ik vraag me af hoe de positie van de Europese Commissie (verder: de Cie) gewaardeerd moet worden. Het gaat mij om de volgende punten. De Cie is enerzijds onafjankelijk van wie dan ook (behalve dan dat het Europees Parlement (EP)de Cie in zijn geheel naar huis kan sturen), anderzins schijnt de Commissarissen geselecteerd te worden op hun pro-Europahouding, opdat er alleen pro-Europese voorstellen gedaan worden (ik heb helaas even geen bron voor deze uitspraak, behalve dan mijn college Europees Recht). |
De nationale regeringen oefenen indirect op commissie invloed uit. Men denke aan werkafspraken, benoeming leden en hoge ambtenaren. Dit verandert niet dat de commissie met name het communautaire belang in oog dient te houden. Maar wel zal een commissie lid meer dan met gewone aandacht de resultaten van de communautaire besluitvorming voor nationaal belang volgen. De invloed van de lidstaten op de commissie hoeft niet negatief te zijn. Ze zoeken immers constant naar consensus (zie ook het collegialiteitsbeginsel) indien bij een voorstel rekening wordt gehouden met de concrete belangen zal dit de besluitvorming van de Raad aanzienlijk vereenvoudigen en de effectiviteit vergroten. Anderzijds kan door de druk van een lidstaat op een commissie lid te groot worden waardoor het communautaire belang ondergeschikt raakt aan het nationale. Verder voert de commissie het ambt onafhankelijk uit in het algemeen belang van de gemeenschap. De onafhankelijkheid moet op 2 manieren worden uitgelegd. Zij ontvangen geen instructies van regeringen, lidstaten of van enig ander orgaan tav de uitoefening van hun ambt. Een 2e is dat de commissie leden geen andere al dan niet bezoldigde, beroepswerkzaamheden mogen verrichten. Hierop zijn sancties mogelijk door het Hof (ontslag, verval pensioenrechten etc).
| Quote: | | Voordat ik tot de kern van mijn vraag kom nog even de opmerking dat 'Europese Wetgeving' in ieder geval de toestemming van de Raad van Ministers behoeft (bestaande uit alle vakministers van de lidstaten op een bepaald terrein). Veel besluiten worden echter in Comitologie genomen of zo vergaand door het Coreper voorbereid dat van daadwerkelijke inmenging door lidstaten vaak weinig terecht komt (de Nederlandse ambtenaren onderhandelen vrijwel geheel onafhankelijk, zo blijkt uit onderzoek). |
Een dergelijk onderzoek toont o.a. het volgende aan.
Legitimatie, enerzijds wordt de legitimiteit van de communautaire besluitvorming o.a. vergroot door de algehele consensus, anderzijds komt dit in het gedrang als een toenemend aantal besluiten niet meer wordt genomen door het bevoegde orgaan, de Raad, maar door de ambtenaren. Weliswaar bezitten zij niet de formele bevoegdheid maar 80 % van de besluiten komt vermoedelijk op die wijze tot stand. Het probleem is dat deze groep geen verantwoordelijkheid moet afleggen aan de parlementen. Dit probleem wordt versterkt als we kijken naar de wijze waarop de standpunten van de lidstaten tav voorstellen van besluitvorming worden bepaald, voordat op communautair niveau overleg wordt gevoerd met overige lidstaten.
Hier is weinig onderzoek naar gedaan maar wellicht is een onderzoek dat in 1992 in NL is gepubliceerd, hiervoor illustratief. Doel van het onderzoek (verricht in Nederland) was om de bijdrage te analyseren van de nationale ambtenaren aan de communautaire besluitvorming. Dit onderzoek concentreerde zich op 2 vragen. 1: op welke wijze bij de diverse ministers de standpunten voor de Nederlandse afgevaardigden bij de onderhandelingen op communautair niveau werden bepaald. 2: op welk niveau van het besluitvormingsproces bij de Raad de meeste en de belangrijkste beslissingen werden genomen. Het onderzoek richtte zich op 74 van de in totaal 623 besluiten van de Raad die in 1987 werden genomen. Als resultaat bleek dat de meeste beslissingen omtrent bepalingen van standpunt Brussel namelijk 58 van de 74 onderzochte gevallen werden genomen door lagere ambtenaren, op het niveau van de afzonderlijke afdelingen van de ministeries. Slechts bij 6 van de overige 16 gevallen kon worden bepaald dat Nederlandse bewindslieden persoonlijk invloed hadden uitgeoefend op het standpunt. De invloed van bewindslieden op communautair niveau was wel groter dan op nationaal niveau namelijk 35 van de 74 bij onderhandelingen in de werkgroep, het coreper en in de Raad (incl. de Europese Raad). In combinatie tonen deze resultaten een 20% van ongemoeid ambtenaren werk. Ten slotte bleek ook uit het onderzoek dat bij de definitieve onderhandelingen in Brussel, ongeacht het niveau van de besluitvorming, inhoudelijke en juridische argumenten vaak minder van belang zijn dan het relatieve gewicht van een lidstaat en het belang dat wordt gehecht aan de totstandkoming van de besluiten.
Dus de ambtenaren spelen een zeer belangrijke – in dat jaar voor 20% zelfs een beslissende - rol bij het nemen van besluiten. De theorie van de institutionele structuur komt dus niet overeen met de praktijk. Door de toenemende bureaucratisering worden veel beslissingen, waarover de ministers uiteindelijk wel de politieke verantwoordelijkheid dragen, in feite genomen door ambtenaren. Dit is niet enkel kenmerkend voor de EG. Zowel op centraal als regionaal nationaal niveau komt dit voor als een gevolg van uitbreiding van de overheidstaken en steeds toenemende regulering en versnippering. De feitelijke personen die zijn bekleed met de bevoegdheid tot nemen van besluiten zijn in mindere mate in staat om zich inhoudelijk met een groeiend aantal zaken bezig te houden. Dit wordt overgelaten aan het ambtenaren apparaat dat voor zijn functioneren geen politieke verantwoordelijkheid hoeft af te leggen In dit verband wordt gesproken over De vierde macht. Formeel staan zij onder toezicht van de bewindslieden en die weer onder het toezicht van het parlement maar in de praktijk blijkt hier weinig van terecht te komen. Dit vormt een probleem voor de legitimiteit. Het is niet onbegrijpelijk dat het bureaucratisch apparaat in Brussel door vele als een 4e onafhankelijke macht wordt beschouwd. Met name in het VK bestaat er een sterke weerstand om onderworpen te zijn aan rechtsnormen die zijn vastgesteld zonder dat er sprake is geweest van controle daarop door gekozen volksvertegenwoordigers.
Verder verschilt de werking die uitgaat van deze (deels) informele variant door de wijze waarop de afgevaardigden van de lidstaten in voorbereidende werkgroepen en adviescomité’s, in het Coreper en in de Raad gebonden zijn aan de afspraken en procedures met de nationale regering of het parlement. Hierbij zijn 2 aspecten van belang: hoe groot is de speelruimte waarover de afgevaardigden van de lidstaten bij de onderhandelingen op de diverse niveau’s beschikken? En een 2e aspect is dat bij de beoordeling van de positie van nationale afgevaardigden bij de onderhandelingen op Europees niveau van belang kan zijn, is de mate waarin het nationale beleid op dit vlak is gecoördineerd. ( de doorwerking van EU recht in verschillende sectoren en de afstemming daarvan). Bij een sterk centralistisch bestuur als bij het VK is dit goed geregeld, Duitsland met zijn min of meer autonome ministers niet.
Denk daarnaast ook aan de (informele) lobby – praktijken die invloed uitoefenen op het besluitvormingsproces. De commissie vormt in het algemeen het belangrijkste doelwit (lees de ambtenaren daaromheen en niet de leden zelf). Lage ambtenaren zijn gunstiger dan hoge omdat die meestal een gesloten netwerk van adviseurs hebben. Een 2 de fase die aanvang neemt na het zo snel mogelijk inmengen tijdens de beginfase, is de fase wanneer het voorstel wordt doorgezonden naar de Raad en de lobby zich op het EP en op het ESC richt. De omvang van lobby naar het EP is sterk toegenomen. Worden de voorstellen voor de besluit fase naar de Raad gezonden dan is lobby daar verspreid aanwezig namelijk op 2 niveau’s. Op communautair niveau bij beraadslagen coreper en bij de diverse werkgroepen. Beïnvloeding van de leden van de Raad gaat vooral via nationaal niveau gericht op de ambtenaren van de ministeries die in contact staan met de voorbereidende ambtenaren in Brussel.
Negatief imago: ondoorzichtig en burgers kunnen het zien als omkooppraktijken. Dit laatste is wellicht onterecht: het heeft nuttige effecten op het communautaireproces, ze zorgen voor aanvulling van de slechts beperkt toegekende bevoegdheden van het EP en het democratisch tekort. Ook de kwaliteit zal worden vergroot omdat dankzij de werkzaamheden van de lobbyisten de informatiestroom groter is welke beide 2 kanten opwerkt. Om deze reden voert de Commissie een actief beleid teneinde de lobby te stimuleren en in contact te treden met de beleidsvoorbereidende instanties. Ook de Commissie kan profijt hebben van de belangengroepen, er is dan dus sprake van een tweezijdige beïnvloeding. Negatief kunnen zijn moreel verwerpelijk lobbypraktijken en zaken als belangenverstrengeling, zal een gebrek aan democratische legitimiteit van het besluitvormingsproces doen toenemen . transparantie zou deze negatieve aspecten kunnen voorkomen. Het EP dringt hier op aan. De vraag is op dit de problemen oplost. Zolang immers de besluitvorming in bepaalde fasen ondoorzichtig is, zoals tijdens de beraadslagingen in de Europese commissie en met name tijdens de debatten in de Raad zullen er problemen blijven bestaan om het lobbyen te structureren. Indien bepaalde fasen niet onderworpen zijn aan parlementaire toetsing of rechterlijke controle, zullen lobbyorganisaties de kans blijven behouden om op onevenwichtige wijze machtsposities in de institutionele sfeer te benutten en als gevolg daarvan op onevenredige wijze invloed uitoefenen op de besluiten die worden genomen, Het institutionaliseren van de lobbyactiviteiten, zoals bijv. gebeurt in de VS, zal alleen effect hebben indien het communautaire besluitvormingsproces doorzichtiger wordt en beter kan worden gecontroleerd door de daartoe bevoegde instanties.
| Quote: | | Hoe kan het dus dat een orgaan als de Europese Commissie zoveel macht heeft en zo slecht gecontroleerd kan worden? Welke argumenten (het liefst ook staatsrechtelijk relevant) kunnen gegeven worden voor deze constructie? En daaraan gekoppeld: |
Ik ben van mening dat voorgaande niet zozeer de commissie betreft maar eerder de Raad of de Europese raad. Natuurlijk is tevens van belang de positie van de commissie binnen zo’n wisselwerking tussen organen. Ik denk dat het probleem tevens ligt bij de controle door de nationale parlementen en de informele stromingen die invloed uitoefenen op de besluitvorming (indien men kijkt naar het systeem als zodanig!). Wellicht zou mede een oplossing kunnen zijn een vergelijkbaar iets als het zgn. Folketingets Markedsudvalg wat direct aan de orde komt. Maar wanneer we als uitgangspunt nemen een fictief institutioneel kader dan kunnen de ‘problemen’ evenwel volgens een andere werkwijze worden benaderd (bijv. uitbreiding bevoegdheden EP wat overigens afhankelijk is van welke vorm zo'n fictieve constructie aanneemt).
Nadere omschrijving van (een deel van) de huidige problematiek en oplossingen.
Bezwaarlijk is dat een motie eigenlijk het verkeerde orgaan raakt omdat de Raad en vaak de Europese Raad de centrale beleidsinstanties zijn van de gemeenschap. Het EP heeft daardoor een aantal keer toevlucht gezocht bij een quasi motie van afkeuring namelijk weigering van de kwijting die de commissie volgens art 276 behoeft voor de uitvoering van de begroting te verlenen.
De Raad is geen verantwoording schuldig aan het EP (wel individueel aan nationaal parlement). Met dit stelsel zou een sluitend systeem van parlementaire verantwoordelijkheden bestaan Zie afwijking voorstel commissie door Raad bij unanimiteit van stemmen en de uitzonderingen hierop art 250 lid 1 en 251 leden 4 en 5. De controle op nationaal niveau blijkt in de praktijk echter niet geheel correct te werken. Door o.a. : desinteresse, te gedetailleerd zijn, eigenbelang boven Europees belang, toeneming aantal lidstaten.
Teneinde dit manco te voorzien oefent het EP een bescheiden controle uit op de Raad:
• Niet enkel beperkt tot de 1e pijler
• Antwoord op schriftelijke en mondelinge vragen art 197 4e al EG, 21, 39 EUV).
• Individuele Raadsleden nemen deel aan plenaire (= voltallige) en commissievergaderingen
• De voorzitter van de Raad informeert het EP over zijn programma resp. werkzaamheden
• Art 21 2e alinea en 39 lid 3 Unieverdrag, jaarlijks debat vooruitgang GBVB resp. PJSS
• Sinds 1981, de voorzitter van de Europese raad legt na elke bijeenkomst een verklaring af in het parlement, waarin hij ook ingaat op onderwerpen van het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid.
De rol van het nationale parlement is beduidend kleiner dan die van de regering. Er zijn geen formele controlebevoegdheden aan de nationale parlementen toegekend (tav een groot deel als men kijkt naar het institutionele karakter van de Unie). Hierdoor kan de regering min of meer zelf bepalen wat aan het parlement wordt voorgelegd. Er zijn wat dat betreft grote verschillen tussen de lidstaten. Natuurlijk moeten bepaalde zaken geratificeerd worden maar speelruimte is aanwezig. Parlementen kunnen adviezen uit brengen of ministers ter verantwoording roepen. Zaken waardoor dit wordt bemoeilijkt zijn o.a. eerder genoemde problemen maar ook door achter de feiten aanlopen, complexiteit en de machteloosheid bij besluitvorming op basis van gekwalificeerde meerderheid. De nationale minister kan zich verschuilen achter het standpunt van de Raad, de stemming in de Raad blijft immers geheim. Teneinde de communautaire besluitvorming en de invloed van het nationaal parlement toch enigszins gestalte te geven, kunnen een aantal institutionele voorzieningen worden genoemd waardoor ze in bescheiden mate toch controle kunnen uitoefenen.
• Parlementaire commissies: taak informatiestroom en controle ministers.
• In toenemende mate proberen nationale parlementsleden contacten met het EP te verbeteren voor informatie o.a. In een aantal landen hebben leden van het EP zelfs zitting in de parlementaire commissies als bovengenoemde.
• Toch spelen deze commissies een bescheiden rol bij de totstandkoming van communautair beleid. Een uitzondering hierop:
• Folketing: Het Deens parlement heeft een permanente commissie ingesteld voor alle zaken inzake de EG: het zgn. Folketingets Markedsudvalg welke over uitgebreide bevoegdheden beschikt. Voorstellen Raad EU komen aan de orde, de commissie brengt advies uit aan parlement en verleend wel of niet mandaat aan de minister.
| Quote: | | Wie verzint het (en waarom) dat het keren van de huidige tendens vooral nationaal moet plaats vinden en niet op Europees niveau? |
Ik neem aan dat je doelt op het afwijzen van de grondwet.
De lidstaten zijn het niet geheel met elkaar eens over de doelstelling van de EU. Als we het hebben over nieuwe bevoegdheden overhevelen naar de EU dan is het een goede zaak om het nationale belang niet uit het oog te verliezen. Daarbij is tevens van belang om de zaak vanuit Europese invalshoek te benaderen. Nauwere samenwerking door de lidstaten die overeenkomstige belangen hebben kan interessant zijn. Dit kan tevens een stimulerende werking hebben op lidstaten die hier in beginsel niet aan deelnemen, althans zulks was in het verleden het geval.
Door het ontbreken van een centraal machtscentrum is het niet gebleken om een coherent beleid te ontplooien. Een rationeel model van besluitvorming om het beleid in zijn geheel vorm te kunnen geven, zoals in de lidstaten, ontbreekt op het niveau van de EG. Zo een beleid moet kennen afweging bij problemen tussen voor en nadelen om vervolgens de juiste duurzame oplossing te bieden. Een dergelijk rationeel beleid moet worden ingepast in een visie omtrent doelstellingen op lange termijn waarover op basis van onderhandelingen overeenstemming is bereikt. Een dergelijke visie moet een kader kunnen scheppen waarbinnen toekomstige beleidsbeslissingen tegen elkaar kunnen worden afgewogen en zodoende een samenhangend beleid kunnen vormen. Zo’n coherent beleid ontbreekt op communautair niveau. Als gevolg is het EU beleid fragmentarisch van opzet en zijn enkel bepaalde sectoren gunstig beïnvloed terwijl andere sectoren zijn achtergebleven. En in de meer ontwikkelde sectoren zijn tevens nog belemmeringen waardoor een afgerond en efficiënt beleid wordt afgeremd.
Geraadpleegde bronnen:
M.C.E.M. Draaisma, P.E.L. Janssen, W. Riphagen, Europakunde 2003 Open Universiteit
R.H. Lauwaars en C.W.A. Timmermans, Europees recht in kort bestek, Deventer: W.E.J. Tjeek Willink, 2003 |
|
|
|
|
|
abraxes
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1624
|
| Geplaatst: di 06 dec 2005 13:36 Onderwerp: |
|
|
| Quote: | | En daaraan gekoppeld: Wie verzint het (en waarom) dat het keren van de huidige tendens vooral nationaal moet plaats vinden en niet op Europees niveau? |
Kamerdebat over Europa in lege zaal
Van onze verslaggever
DEN HAAG - Na het ‘nee’ van de Nederlandse bevolking tegen de Europese Grondwet zeiden politici in koor: we moeten paal en perk stellen aan de bemoei- en regelzucht van ‘Brussel’. Maandag had de Kamer daartoe een uitgelezen kans. Op de agenda stond het werkprogramma van de Europese Commissie, de gewraakte ‘regelneef’. Er kwamen vier Kamerleden opdagen.
‘Het gaat over Europa, dus het is weer dringen’, schamperde PvdA-Kamerlid Timmermans, wijzend op een vrijwel lege vergaderzaal en dito pers- en publieke tribune. ‘De collega’s ontbreken die altijd vies kijken als het woord Europa valt’, constateerde Van Baalen (VVD), doelend op parlementariërs van SP, LPF en ChristenUnie die campagne voerden tegen de Grondwet.
Van der Laan (D66) verzuchtte: ‘Het is altijd hetzelfde kwartet: Hans (van Baalen), Frans (Timmermans), Jan Jacob (Van Dijk, CDA) en Lousewies’. Een geringe opkomst, in een Kamer die twaalf fracties telt. Bij belangrijke debatten sturen die allemaal toch op zijn minst één Kamerlid.
Sinds de verwerping van de Grondwet in juni luidt, meer dan ooit, het motto: ‘We regelen nationaal wat kan, en Europees wat moet’. Kabinet en Kamer zijn blij dat de stroom wetgevingsvoorstellen uit Brussel afneemt: van 55 (2005) naar 38 (2006).
Maar er is nogal wat wetgeving in de maak die Nederland zwaar op de maag ligt. Zo nopen Europese richtlijnen voor luchtkwaliteit tot stopzetting van bouwprojecten in de Randstad. En harmonisatie van het Europese drugsbeleid zet het ‘gedogen’ in Nederland onder druk. Staatssecretaris Nicolaï van Europese Zaken beloofde dat hij meer informatie over ‘gevoelige onderwerpen’ zal verschaffen, op een moment dat de Kamer nog bezwaren kan opperen.
http://www.volkskrant.nl/
dinsdag 6 december 2005. |
|
|
|
|
|
abraxes
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1624
|
| Geplaatst: di 14 mrt 2006 6:16 Onderwerp: |
|
|
| Quote: | | En daaraan gekoppeld: Wie verzint het (en waarom) dat het keren van de huidige tendens vooral nationaal moet plaats vinden en niet op Europees niveau? |
| Quote: | Kabinet vraagt bevolking naar mening over Europa
ANP
DEN HAAG - Het kabinet hoopt met een onderzoek via internet van burgers te horen hoe zij over de toekomst van Europa denken. Staatssecretaris Nicolaï opende daarvoor maandag de website www.nederlandineuropa.nl.
Het onderzoek is vergelijkbaar met het zogenoemde 21-minutenonderzoek dat vorig voorjaar gehouden werd. Toen lieten ongeveer 150.000 Nederlanders via een serie vragen op internet weten hoe ze over het sociaaleconomische beleid van het kabinet dachten.
Op de maandag gepresenteerde website komen onderwerpen als Europese samenwerking en de mogelijke toetreding van Turkije aan bod. ‘We gaan moeilijke thema's dus niet uit de weg en zijn niet op zoek naar een legitimatie van regeringsbeleid. We willen weten wat mensen beweegt op concrete Europese vragen’, zei Nicolaï.
Het onderzoek duurt tot 18 april. De resultaten zullen voor ‘een belangrijk deel’ het standpunt van de Nederlandse regering tijdens de Europese top half juni bepalen, zei Nicolaï. Maar de regering zal het ook weer niet ‘een op een overnemen’ als de uitkomst erg afwijkt van wat het kabinet zelf vindt.
Op de EU-top in juni wordt de balans opgemaakt van de bezinningsperiode die volgde na het afwijzen van de Europese grondwet in Frankrijk en Nederland. En het onderzoek ‘is geen slimme poging van de regering om de bevolking alsnog de grondwet door de strot te duwen’.
Het internetonderzoek kan al met 2000 respondenten representatief zijn, maar het risico is ook aanwezig dat de site massaal gekaapt wordt door tegenstanders van een verdere Europese integratie. Als de SP bijvoorbeeld massaal de achterban mobiliseert, kan dat het geval zijn, gaven de onderzoekers maandag toe.
http://www.volkskrant.nl/den_haag/article246327.ece |
|
|
|
|
|
|
abraxes
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1624
|
| Geplaatst: di 28 mrt 2006 17:15 Onderwerp: |
|
|
Duch
| Quote: | | Ik sta aan het begin van een promotieonderzoek. Dat onderzoek zal zich (naar alle waarschijnlijkheid) hoofzakelijk richten op de vraag hoe de EG/EU staatsrechtelijk geduid moet worden (in vergelijking met internationale organisatie/staat/iets anders?) en op de vraag hoe de rol van het EP daarbinnen gewaardeerd moet worden (met speciale aandacht voor de bevoegdheden van het EP). |
Goed man. Als ik wat zie dan dump ik het hier wel.
| Quote: | LPF tegen vorming Europese partijen
ANP
BRUSSEL - De LPF is woedend op het Europees Parlement, dat de vorming van Europese politieke partijen wil stimuleren. Nationale partijen komen daardoor in het gedrang, stelt de LPF, die zelf niet in het Europarlement is vertegenwoordigd.
‘Onvoorstelbaar dat de Brusselse bureaucraten zo een greep naar de macht durven doen’, liet Kamerlid Mat Herben maandag weten. ‘Het subsidiëren van Europese partijen leidt tot een kritiekloze applausmachine voor de Europese uitbreiding. Dit bewijst eens te meer dat het Europees Parlement overbodig is. Meer macht voor dit schertsparlement, zoals was voorzien in de Europese grondwet, is het begin van het einde van de Europese samenwerking.
Herben vindt dat de politieke partijen in de EU-landen te veel verschillen om goed samen te werken. Zo is er volgens hem weinig overeenkomst tussen bijvoorbeeld Balkenende en Berlusconi, hoewel het beiden christendemocraten zijn
De LPF vraagt de Nederlandse regering daarom zich krachtig te keren tegen dit plan. Staatssecretaris Atzo Nicolai (Europese Zaken) sprak zich donderdag al uit tegen Europese kieslijsten voor het Europees Parlement.
De PvdA toont zich echter groot voorstander. PvdA-leider Max van den Berg wil graag de Britse premier Blair als boegbeeld bij de Europese parlementsverkiezingen in 2009, meldde Van den Berg vrijdag.
http://www.volkskrant.nl/den_haag/article262101.ece |
|
|
|
|
|
|
Duch
Moderator
Leeftijd: 44
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): RUG
Studieomgeving (MA): RUG
Berichten: 4351
|
| Geplaatst: di 28 mrt 2006 18:43 Onderwerp: |
|
|
Abraxes.
Tnx voor het artikel!  Dit i een zelfzaam moment waarop ik het eens ben met iemand van de LPF. En dat de PvdA voor is, is werkelijk onbegrijpelijk. Veel eurofielen houden er een wereldbeeld op na dat heel misschien past bij het jaar 2020. Ik begrijp er werkelijk niets van. Ik wordt er zelfs boos en gefrustreerd van. Maargoed, de focus van mijn onderzoek ligt tijdelijk bij de VS. Over een maandje ofzo ga ik weer verder met de EU. Ik hou me aanbevolen voor meer nieuwsberichten.
_________________
This is a court of law young man, not a court of justice
- Oliver Wendell 'the great dissenter' Holmes - |
|
|
|
|
|
abraxes
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1624
|
| Geplaatst: wo 29 mrt 2006 15:43 Onderwerp: |
|
|
| Graag gedaan. |
|
|
|
|
|
abraxes
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1624
|
| Geplaatst: do 25 mei 2006 0:25 Onderwerp: |
|
|
| Quote: | De positie van de minister-president in Europese aangelegenheden wordt versterkt. Hij krijgt in het kabinet de bevoegheid om zelf onderwerpen op de agenda te zetten en hoeft daarvoor geen toestemming meer te hebben van zijn collega’s.
Dit schrijven minister Bot van Buitenlandse Zaken en staatssecretaris Nicolaï van Europese Zaken woensdag aan de Tweede Kamer. De maatregel maakt deel uit van de plannen om de minister-president en zijn ministerie van Algemene Zaken meer regie te geven in Europese aangelegenheden.
Het kabinet volgt daarmee een advies van de Raad van State. Omdat de minister-president in de Europese Raad namens Nederland een belangrijke rol speelt in de Europse politiek, acht de Raad van State het logisch dat hij hierover ook in het kabinet veel heeft te vertellen.
Nu is de premier in de ministerraad officieel nog de ‘eerste onder zijns gelijken’. Hij heeft wel de bevoegheid om de agenda van de ministerraad te bepalen, maar dat mag hij alleen doen als het ‘in overeenstemming is met het gevoelen van de ministerraad.’
Deze toevoeging acht het kabinet in strijd met een ‘slagvaardig bestuur’ en zal daarom worden geschrapt. De minister-president krijgt daarmee volgens Bot en Nicolaï alle gelegenheid om binnen het kabinet onder zijn leiding het debat te entameren over ‘doel, strategie en tactiek van de Nederlandse inzet en inbreng in Brussel.’
Het kabinet verwerpt een eerder advies van de Raad van Openbaar Bestuur (ROB) om de eindverantwoordelijkheid voor Europese Zaken over te hevelen van het ministerie van Buitenlandse Zaken naar het ministerie van Algemene Zaken.
Ook de staatssecretaris van Europese Zaken zou volgens de ROB direct onder de minister-president moeten dienen. Het kabinet vindt deze verhuizing niet nodig. ‘Er bestaat in de praktijk een geregeld en, indien nodig, frequent contact tussen de minister-president en de staatssecretaris voor Europese Zaken.’
Bron: de Volkskrant |
|
|
|
|
|
|
Gwenny
Leeftijd: 62
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1998
|
| Geplaatst: di 20 jun 2006 15:57 Onderwerp: |
|
|
Even een artikeltje:
Geen meerderheidsbesluiten justitie
Van onze medewerker
Er komt voorlopig geen meerderheidsbesluitvorming op het terrein van de Europese justitiesamenwerking. Een oproep daartoe van de Europese Commissie vond weinig steun bij de Europese regeringsleiders.
Dat blijkt uit de resultaten van de Europese Top die afgelopen donderdag en vrijdag plaatsvond. De regeringsleiders bogen zich onder meer over de vraag hoe het verder moest met de Europese integratie, nadat de Europese Grondwet sneuvelde in referenda in Nederland en Frankrijk.
De Europese Commissie stelde in aanloop naar de top voor om op een aantal justitieterreinen, waaronder terrorismebestrijding, over te gaan tot meerderheidsbesluitvorming. Volgens Brussel zouden zo concrete resultaten bij de verbetering van de veiligheid geboekt kunnen worden en kon de Unie haar meerwaarde aan de Europese burger bewijzen.
Zover wilden de regeringsleiders echter niet gaan. Vooral Duitsland en Ierland verzetten zich tegen deze optie. In de verklaring staat nu alleen dat het komend Finse voorzitterschap in nauwe samenwerking met de Europese Commissie gaat kijken welke mogelijkheden er binnen de huidige verdragen bestaan om de besluitvorming over veiligheid te verbeteren.
Een verwijzing naar de zogenaamde 'passerelle' ontbreekt. Deze bepaling in de bestaande Europese Verdragen opent de mogelijkheid om op bepaalde beleidsterreinen voortaan met gekwalificeerde meerderheidsbesluitvorming te werken.
De regeringsleiders besloten verder een deel van de vergaderingen van de Europese raden openbaar te maken. Het gaan dan om wetgevende initiatieven, waarbij het Europees Parlement medezeggenschap heeft. Maar de Raad kan per onderwerp besluiten de vergadering toch besloten te houden. Daarnaast kan de Raad besluiten om zo nu en dan openbare debatten te houden over 'gewichtige vraagstukken die de belangen van de Unie en haar burgers raken'.
Ook worden vergaderingen openbaar waar de Europese Commissie nieuwe voorstellen presenteert. De openbare vergaderingen zijn live via internet te volgen. Na een half jaar wordt het experiment geëvalueerd. Het Verenigd Koninkrijk heeft dit bedongen, omdat het vreest dat de openbaarheid van vergaderingen ertoe leidt dat de daadwerkelijke onderhandelingen zich meer naar de achterkamers verplaatsen. De lidstaten gaan nog onderzoeken hoe ze de burgers het best kunnen informeren over de openbare vergaderingen.
Uit Staatscourant nr. 116 van 19 juni 2006
_________________
Het leven is een lichtflits tussen twee eeuwigheden van duisternis.
*Vladimir Nabokov*
(8/60.2 en 8/60.2) |
|
|
|
|
|
|
|
| |
Pagina 1 van 1 |
|
|
U mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
U mag geen reacties plaatsen
U mag uw berichten niet bewerken
U mag uw berichten niet verwijderen
U mag niet stemmen in polls
|
|
|
|
