Ben je juridisch gebonden aan eeuwenoude voorwaarden?

[SemperAugustus]

Vraagje voor iemand die hier antwoord op heeft. Stel in 1400 n.Chr. schonk iemand een stuk grond aan een hospitaal met als enige voorwaarden elk jaar de mis op te zeggen t.b.v. zijn zielenrust. Moet de huidige bezitter van dit stuk grond zich nog steeds aan die voorwaarde houden? Als niet, waarom niet? Je bent toch de rechtsopvolger van dat hospitaal.

Stel ik wil een stuk land schenken aan een goed doel zodat zij met de opbrengst van de grond hun activiteiten kunnen financieren. Bij de verkoop beding ik als enige voorwaarde dat ze 1 keer per jaar 1000 euro overmaken naar een andere instelling. Dat goede doel kan dan toch niet bijvoorbeeld 5 jaar later die grond zomaar aan iemand anders doorverkopen zonder die extra voorwaarde? Of kan dat wel? Maar dan voelt de schenker zich wel bekocht, dat was niet de bedoeling.

Dus ik vermoed dat als je nu grond bezit waar honderden jaren terug een 'last' op gelegd is, je daar nog steeds aan moet voldoen. klopt dit? Zijn er Nederlanders die verplicht elk jaar een mis moeten bekostigen t.b.v. iemand die al eeuwen dood is?

[dr.dunno]

Het is naar Nederlands recht heel simpel. Hij die eigenaar is, heeft het meest alomvattende absolute recht en kan dus met zijn bezit doen wat hij wil. Een eventueel gemaakte belofte om iets te gaan doen is niet gekoppeld aan de eigendom van de grond, ten hoogste aan de (rechts)personen die onderling die afspraak hebben gemaakt. Zou bv in het koopcontract zijn overeengekomen dat het stuk grond niet door mag worden verkocht binnen 5 jaar en het gebeurt toch, dan is dat juridisch niet tegen te houden. En dat is wel wat je lijkt te beogen.

Je kunt eventueel bij de notaris laten vastleggen in een akte dat die gift plaats zal moeten vinden voor de duur van zoveel jaar na levering van de grond van jou aan dat goed doel, dan heb je iets tastbaars (maar ook niet veel).

Er zijn enkele beperkte rechten, zoals recht op vruchtgebruik, die een eigenaar van een stuk grond kunnen beperken in zijn eigendomsrecht, maar dit is een beperkte lijst en het houden van een mis is er geen van (m.a.w. niet gekoppeld aan de eigendom en dus ook in beginsel niet af te dwingen van de koper bij een zuiver koopcontract en levering door passeren van de eigendomsakte).

Waarom verkoop je zelf niet gewoon de grond en verdeel je vervolgens de opbrengst? Dan weet je zeker dat het terecht komt waar je wilt dat het terecht komt.
_________________
Catapultum habeo. Isi pecuniam omnem mihi dabis, ad caput tuum saxum immane!

[Bronza]

Er bestaan wel oude zakelijke rechten die op zaken gevestigd zijn op het moment dat onze wettelijke stelsel nog niet een limitatief stelsel had op het gebied van beperkte rechten.. Deze staan nog wel geregistreerd
Dus de eerste casus is denkbaar.
Echter kan dit nu niet meer.. wel kan je zo'n afspraak maken met een natuurlijke- of rechtspersoon, maar heeft het geen zaaksgevolg (dus dat het verkocht wordt en de verplichting meegaat met de verkoop)

[SemperAugustus]

[lawyer]

[SemperAugustus]

[bona fides]

[Bronza]

In het jaar 1357 sloeg de ene boer de andere boer de kop in, verbond zichzelf aan een boetebeding in het oorkondenboek en moest vanaf dat moment een lamp in de plaatselijke kerk brandende houden van de notenolie afkomstig van zijn gaard (tot in de eeuwigheid). De bomen werden vervolgens op een zeker moment gekapt, daarom werd het omgezet in een zakelijk recht (grundlast) op dat erf om elke maand de waarde van de notenolie te betalen aan de kerk. In 2012 werd te toenmalige eigenaar gedaagd door de kerk de laatste 20 jaar van het bedrag (ca 70 frank) te betalen en de rechter wees dit niet toe. De grundlast was bij de opschoning van het zwitserse grondboek rond 1845 niet ingeschreven.

Een mooi Nederlands voorbeeld is de "Lamp van Oldenzijl". Een boerderij nabij het gehucht Doodstil betaalt nog elk jaar een bepaald bedrag om de lamp brandend op zijn lampolie te houden. (ca 1 euro per jaar).

De Nederlandse rechter kan deze in principe niet opheffen.. Aangezien de wetgever de bewuste keuze gemaakt heeft deze oude zakelijke rechten voort te laten bestaan.

[SemperAugustus]

[bona fides]

[bona fides]

[FlyingDutchman]

Ik vind zelf het collatierecht (recht tot het benoemen van een pastoor) en de dertiende penning (heffing bij overdracht) leuke voorbeelden, al is het collatierecht misschien kerkelijk recht.
De dertiende penning wordt in een paar gevallen volgens mij nog steeds geheven. Een bevriende kandidaat-notaris moest zich daar een paar jaar geleden eens in verdiepen voor een cliënt.

[SemperAugustus]

[FlyingDutchman]