Bang voor dreigend conflict op het werk!

[Elisa881]

Dag allen,

Ik zal proberen mijn verhaal en vraagstelling kort en duidelijk te houden.

Ik ben werkzaam als verpleegkundige in de psychogeriatrische gezondheidszorg.

In mijn avonddienst op kerstavond 2015 heeft er een heftig incident plaatsgevonden tussen 2 dementerenden op de afdeling.
Het is mijn plicht om incidenten van betreffende aard te melden aan de eerste contact personen van de betrokkene cliënten.
Ik heb dit die avond niet gedaan met als onderliggende reden dat het al laat was, er geen letselschade veroorzaakt was, en het kerstavond was.
Ik heb dit verhaal overgedragen aan mijn collega's de volgende dag met de vraag of zij dit wilde oppakken.

Naïef, niet correct. ik had dit zelf moeten doen.
Maar de "rookie" in opleiding die ik was koos voor deze ongelukkige manier van handelen.
Mijn collega's hebben de navolgende dagen ook geen contact op genomen met de familie van betrokkene cliënten.
Wél heb ik het incident diezelfde avond exact omschreven in het elektronisch cliënten dossier, precies zoals het is gebeurd en daarbij ook vermeld dat de familie nog niet is ingelicht.

Ook heb ik een zogenoemde triasmelding gemaakt.
Dit betekend dat je het incident officieel meldt, deze melding kan later ook niet meer worden gewijzigd en wordt behandeld door je leidinggevende en wordt opgeslagen in een database.

Maar nu gebeurd het volgende:

De week dat ik weer aanwezig was kreeg ik de mededeling dat ik mijn, exact omschreven rapportage, globaal moest veranderen in een mildere versie omdat het anders raar zou zijn als de familie dit zou lezen terwijl zij niet door ons op de hoogte gebracht zijn.
Hierop stelde ik mijn meerdere de vraag of het misschien verstandig zou zijn dat ik, ondanks dat er al een week verstreken was, het incident alsnog zou melden aan de familie en mij zou excuseren voor het feit dat ik hierin nalatig ben geweest.
Ik wilde vrijwillig de "schuld" op mij nemen en dit als leermoment oppakken en dit ook zo eerlijk mogelijk aan de familie vertellen.
Eerlijkheid duurt het langst toch, ook al gaat het om een domme fout? Tenminste zo heb ik dat geleerd.

Mijn meerdere antwoorde kort: "We gaan het de familie nu niet vertellen".
Ik was het hier niet mee eens en ik bleef dit aankaarten, per mail en per telefoon.
Na mijn mail met daarin de net verwoorde beweegredenen dat ik het niet eens ben met het feit dat een grote organisatie als deze aan "doofpotverhalen" meewerkt kreeg ik van mijn leidinggevende een heel boos telefoontje.
Hierin gaf zij aan dat mijn "gevoel" kant noch wal raakt en dat ze niet begreep waarom ik niet begreep dat we dit de familie niet alsnog gingen vertellen.
Het was immers "veel te laat" en hier zouden we problemen mee krijgen.
Mijn opmerking : "En wat als de familie er uiteindelijk toch achter komt en dan dus ook weet dat wij dingen hebben verzwegen" ging ze niet in.

Bizar, maar heel eerlijk gezegd ben ik in de meerdere telefoongesprekken overbluft, ik heb gebogen, ik heb mijn rapportage veranderd naar een mildere versie waarin niet exact staat omschreven wat er die avond precies is gebeurd.
Mijn officiële Triasmelding, die naar volledige waarheid is ingevuld, heb ik niet kunnen wijzigen.
Deze strookt dus totaal niet met de aangepaste versie.

Maargoed, hetgeen waar ik al bang voor was is uitgekomen.
1 van de contactpersonen van de betrokkene cliënten heeft lucht gekregen van wat er die avond is gebeurd.
Deze meneer heeft mij gevraagd of hij de rapportage mocht in zien en kwam er op die manier achter dat er is gesjoemeld met de rapportage, of in ieder geval dat de toedracht van de situatie op een hele andere manier wordt beschreven dan hoe het exact is gebeurd.
Ik heb de volle lading gekregen van dit familielid, want hoe je het ook went of keer, mijn naam staat onder die rapportage.

Dit verhaal is nu bij mijn leidinggevende terecht gekomen.
Deze meneer heeft vanmiddag een gesprek gehad waarin hij onder andere dit verhaal heeft aangekaart.

Mijn leidinggevende zei: "Elisa liegt, hier is niets van waar, dit is nooit mijn opdracht geweest en ik ga met haar in gesprek".

Maar, mijn leidinggevende weet niet dat ik de mails heb bewaard waarin zij en een ander mij opdragen om mijn rapportage te veranderen.
Ook heb ik de kopiemelding en het meldingsnummer van mijn originele triasmelding nog en de mail met daarin mijn redenen dat ik het niet eens ben met de keuzes die zij maakt.

Wel weet ik dat zij heel boos is dat dit bij familie terecht is gekomen.
Dit familielid gaf in het gesprek nog veel meer klachten aan omtrent de communicatie, het was een heel heftig gesprek waarin hij ook dreigde met een officiële klacht tegen haar.

Ik ben bang voor een conflict wat impact zal hebben op mijn dienstverband, kan zij mij iets maken door mij bijvoorbeeld een officiële waarschuwing te geven?

Kan ik in dat geval wat met de mailwisseling destijds?
Ik heb bewijzen zwart op wit staan dat ik de waarheid spreek.
Als ik dit meldt aan de inspectie, in wat voor pakket breng ik haar dan?

Dinsdag moet ik weer naar mijn werk, en dan zal ze een gesprek met mij aangaan over hoe de familie hier achter is gekomen.
Het is een hele autoritaire dame en ik vind het moeilijk om tegen haar in te gaan, maar ik wil weten wat mijn rechten zijn.
Zij is toch degene die fout zit?! Door haar manier van praten krijg ik het idee dat de schuld bij mij ligt.

Naar mijn idee ben ik alleen maar eerlijk geweest en heeft zij er voor gezorgd dat ik in een situatie terecht ben gekomen waar ik niet in hoor.

Ik hoop dat er iemand is die mijn verhaal begrijpt en misschien advies heeft.

Vriendelijke groet,

Elisa

[Regin]

Wat een vervelende en lastige situatie. Je wilt voorkomen dat je leidinggevende je als zondebok gebruikt. Maar je hebt mogelijk zelf ook verkeerd gehandeld door het incident niet direct zelf aan de familie te melden.

Om jezelf te beschermen, lijkt het me verstandig als je niet meer (schriftelijk of mondeling) toegeeft dat je zelf mogelijk fout zat door het incident niet meteen te melden. Je hebt de melding op kerstavond in het dossier vastgelegd en het verzoek de melding te doen overgedragen aan een collega. Toen je erachter kwam dat die collega de melding niet had gedaan, heb je erop aangedrongen dat alsnog te doen. Je leidinggevende heeft dat verhinderd.

Ik zou je leidinggevende mondeling laten weten dat je op de hoogte bent van het gesprek dat zij met het familielid heeft gehad, en dat je in het bezit bent van de e-mails waarin zij jou heeft gevraagd je rapport aan te passen, en je eigen e-mails waarin je protesteert tegen dat verzoek. Ik zou erbij zeggen dat je het jammer vindt dat de organisatie en familie in zo'n vervelende situatie terecht zijn gekomen en dat je graag meewerkt aan goede oplossing voor alle betrokkenen.

Hopelijk is je leidinggevende slim genoeg om te begrijpen dat ze je dan niet als zondebok kan gebruiken. Tegelijkertijd moet je het niet te hard spelen, om te voorkomen dat ze later uit rancune allerlei ongerelateerde wissewasjes tegen je gaat gebruiken. Probeer het daarom zo te spelen dat je de indruk wekt dat jullie samen aan dezelfde kant staan.

Als je meteen melding bij de Inspectie doet, heb je kans dat je hele organisatie zich tegen je keert en je eigen gedrag onder een vergrootglas komt te liggen. Als je leidinggevende na het gesprek toch niet meewerkt, zou ik het eerst intern via de vertrouwenspersoon of vergelijkbare kanelen proberen op te lossen.

[UwJurist.nl]

In aanvulling op bovenstaande adviezen het volgende.

Gezien het gedrag van uw leidinggevende zou ik het zekere voor het onzekere nemen en alle gesprekken opnemen met uw telefoon. Dat mag, u hoeft het niet aan te kondigen of om toestemming te vragen en u kunt dat zo nodig ook als bewijs gebruiken.
_________________
Met vriendelijke groet,
mr. Monique Doomernik
UwJurist.nl