|
Afdrukken Rechtenforum.nl -> Strafrecht |
Geplaatst: wo 24 jan 2018 12:41—
|
In art. 28a lid 2 WvSr komt m.i. een erg vreemde tekst voor. Lid 1 bepaalt dat de verdachte afstand kan doen van het recht op rechtsbijstand. Dat is duidelijk.
Lid 2 echter zegt het volgende. Als de verdachte afstand 'wil' doen, dan volgt er een regel. Hij doet dus nog geen afstand, maar wil het (kennelijk) doen. Zelfs als die verdachte zegt dat hij afstand wil doen, moet het nog gebeuren. Maar nog voor hij afstand doet, moet de opsporingsambtenaar hem wijzen op bepaalde zaken. En als hij dat zegt, blijkt dan echt dat het ook waar is. Menig verdachte zegt dat hij die inbraak echt niet heeft gepleegd. Kun je dan zeggen, dat bleek dat hij het niet had gedaan? Kortom, deze tekst is erg vreemd opgesteld naar mijn mening. Hoor graag de mening van anderen.
|
Geplaatst: do 25 jan 2018 14:48—
| Artikel 28a Sr bestaat niet. |
Geplaatst: do 25 jan 2018 21:24—
| Foutje. Het is art. 28a Sv. |
Geplaatst: do 25 jan 2018 22:20—
Er is dus een probleem als de verdachte "vrijwillig en ondubbelzinnig" afstand doet zonder dit te willen, althans zonder dat het de rechter of opsporingsambtenaar blijkt dat de verdachte dit wil. Volgens mij is de formulering zo heel slecht niet. De verdachte moet op zijn rechten gewezen worden zowel wanneer hij "dreigt" afstand te gaan doen als wanneer hij daadwerkelijk ondubbelzinnig afstand doet (want daaruit blijkt dat hij afstand "wil" doen, als dat niet al eerder is gebleken). Na het doen van afstand kan de verdachte op die beslissing terugkomen, dus er gaat voor de verdachte niets verloren als hij eerst afstand doet en dan pas (na voorlichting door de rechter) beseft dat dat niet zo handig van hem was. |
Geplaatst: zo 04 feb 2018 23:00—
|
Het is duidelijk dat iemand kan zeggen dat hij afstand doet van dat recht.
Ik ga nu uit van de situatie dat iemand op straat is staande gehouden. Dan geldt dit recht ook en tegelijk de verplichting om hem op die rechten te wijzen. Het vreemde is de tekst. Het artikel zegt dat je dit moet meedelen als blijkt dat hij afstand 'wil' doen. Willen is iets wat zich in het hoofd afspeelt. Als ik zeg dat ik wil gaan wandelen, moet ik nog aan de wandeling beginnen. Als de verdachte zegt dat hij afstand wil doen, moet het nog gebeuren. Daarom is de term 'willen' zo lastig. Hoe kan mij nou blijken dat iemand iets wil. Ik kan alleen zeggen dat hij aangeeft dat hij iets wil. En dan nog iets: Een inbraak verdachte zegt nogal eens: 'Ik heb het echt niet gedaan'. Kan een opsporingsambtenaar of rechter dan zeggen: 'Mij bleek dat hij het niet heeft gedaan'. Natuurlijk niet. Je kunt alleen maar aangeven dat iemand iets zegt. Wat lid 2 bedoelt is mij volkomen duidelijk. Maar het zou zo handig zijn als de tekstschrijvers nou eens opschrijven wat men bedoelt. Zoals het er nu staat is het vrijwel niet doenlijk om dat zo in een proces-verbaal weer te geven. Geldt ook voor art. 53 lid 2 en 54 Sv. Daar staat dat degene die aanhoudt, ook de verdachte moet overbrengen ter voorgeleiding. Ook dat is niet bedoeld, maar schrijf het dan svp anders. Als men zou schrijven: 'voor te geleiden of te doen geleiden' is het probleem ineens opgelost. |
Geplaatst: di 06 feb 2018 16:55—
| Ik zie het probleem niet. Je hoeft niet te raden of hij het wel of niet wilt. Het kan uit van alles blijken. Meestal blijkt het eruit dat de verdachte dit gewoon aangeeft. Maar in de tekst van de wet is dus het woord blijkt opgenomen. Dus pas als het je blijkt (doordat de verdacht het aangeeft) moet je hem op bepaalde rechten wijzen. |
|
Rechtenforum.nl -> Strafrecht
Tijden zijn in GMT + 2 uur |
|
|
© 2003 - 2005 Rechtenforum.nl