aanpassing vermogensrendementsheffing
#1: aanpassing vermogensrendementsheffing Auteur: Jeroen1967
 Geplaatst: zo 21 jun 2015 8:38
—
Zomaar een vraag die bij me opkomt.
De hoogte van bijna alle belastende regelingen in ons belastingstelsel zijn gebaseerd op een keuze waar je iets van kan vinden of niet. De vermogensrendementsheffing was daarin volgens mij altijd een forse uitzondering. "We noemen het belasting op het rendement van je vermogen, maar feitelijk belasten we veel hoger ".
Vrijwel zeker gaat de vermogensrendementsheffing nu aangepast worden. Eindelijk is in Den Haag het besef gekomen dat een fictief rendement van 4% ver naast de werkelijkheid is voor spaarders, en dus een oneerlijke regeling is.
Is er op basis hiervan enige mogelijkheid om de betaalde heffing van voorgaande jaren terug te vorderen? Met de nieuwe regeling erkent de overheid dat ze op dat punt volledig fout zat. Of is dit een gevalletje "De overheid komt overal mee weg"?
Met vriendelijke groet,
Jeroen
|
#2: Auteur: 1e_jaars_fiscaal_recht
Geplaatst: zo 21 jun 2015 14:26
—
Goede vraag. Ik denk niet dat je zomaar je geld terug kunt krijgen.
Beleggers hebben de 4% ook wel gehaald. Zeker dit jaar en vorig jaar. Spaarders, tja dat is inderdaad om te janken geweest. 1% of zo, als het niet minder is.
|
#3: Re: aanpassing vermogensrendementsheffing Auteur: bona fides
Geplaatst: zo 21 jun 2015 17:49
—
| Jeroen1967 schreef: | | Is er op basis hiervan enige mogelijkheid om de betaalde heffing van voorgaande jaren terug te vorderen? Met de nieuwe regeling erkent de overheid dat ze op dat punt volledig fout zat. |
Ik zie niet in dat de overheid door het wijzigen van de regeling erkent dat ze "fout" zat. Zelfs als de overheid erkent dat de nieuwe regeling "rechtvaardiger" is dan de oude, levert dat nog geen onrechtmatigheid o.i.d. van de oude regeling op.
Wil je je belastingaanslag aanvechten, dan moet je tijdig bezwaar maken en vervolgens in beroep gaan bij de belastingrechter. Veel kans op succes heb je daarbij niet, want die fictieve 4% staat in de wet en de rechter mag de wet niet op rechtmatigheid toetsen (art. 120 Gw, art. 11 Wet algemene bepalingen).
Wat je zou kunnen proberen is een beroep op art. 1 van het 1e protocol bij het EVRM: bescherming van eigendom. Maar dat is al eens geprobeerd, zie Hof Den Haag 19 augustus 2014, ECLI:NL:GHDHA:2014:2861:
| Hof schreef: | 7. Ingevolge artikel 11 van de Wet algemene bepalingen moet de rechter recht spreken volgens de wet en mag hij de innerlijke waarde of billijkheid van wettelijke bepalingen niet beoordelen. Dit brengt mee dat de rechtbank een wettelijke regeling als zodanig niet mag toetsen, behoudens voor zover die regeling in strijd zou zijn met een ieder verbindende verdragsbepalingen.
8. Dat sprake is van strijd met dergelijke verdragsbepalingen heeft [belanghebbende] niet aannemelijk gemaakt. Volgens artikel 1 van het Protocol heeft een ieder recht op het ongestoord genot van zijn eigendom en zal aan niemand zijn eigendom worden ontnomen behalve in het algemeen belang en onder voorwaarden die zijn voorzien in de wet. [Belanghebbendes] stelling dat belastingheffing een inbreuk maakt op het ongestoord genot van zijn eigendom is op zichzelf juist, maar dit is een inbreuk die op grond van het Protocol geoorloofd is indien er een redelijke mate van evenredigheid bestaat tussen de gebruikte middelen en het doel dat ermee wordt nagestreefd. Er moet een redelijke verhouding ("fair balance") bestaan tussen het algemene belang dat met de belastingheffing wordt gediend en de bescherming van individuele rechten. Waar het gaat om de beoordeling van wat in het algemeen belang is en de keus van de middelen om dit belang te dienen, komt de wetgever een ruime beoordelingsvrijheid toe (vgl HR 3 april 2009, ECLl:NL:HR:2009:BC2816).
9. Belanghebbende] heeft niet aannemelijk gemaakt dat de belastingheffing in zijn geval moet worden beschouwd als een individuele en buitensporige last als gevolg waarvan geen sprake meer is van voornoemde fair balance. Zoals de Hoge Raad heeft geoordeeld is voor de vraag of sprake is van een buitensporige last beslissend de mate waarin de betrokkene in de gegeven omstandigheden getroffen wordt door de desbetreffende verplichting (Hoge Raad, 12 augustus 2011, nr. 10/02949, ECLl:NL:HR:2011:BR4868). De hoogte van de belastingheffing, welke voor het onderhavige jaar € 4.056 bedraagt voor de drie onroerende zaken gezamenlijk, geeft in dit geval gezien de omvang van de bate waarover deze belasting wordt geheven geen aanleiding om een individuele buitensporige last aan te nemen. Andere feiten of omstandigheden op grond waarvan zou kunnen worden geoordeeld dat de belastingheffing voor [belanghebbende] een zodanige last vormt, zijn niet gebleken. Dat op de woning geen hypotheekschuld meer rust en dat het, zoals [belanghebbende] stelt, niet mogelijk is, zoals bij voorbeeld bij een spaartegoed, een deel van het vermogen aan te wenden voor de betaling van de verschuldigde belasting is daartoe onvoldoende. |
Als de belastingplichtige in die zaak tijdig cassatie heeft ingesteld zal de HR de uitspraak zeer waarschijnlijk bevestigen. De belastingplichtige kan het dan nog proberen bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg, maar veel kans geef ik hem niet.
|
|