|
Afdrukken Rechtenforum.nl -> Criminologie |
Geplaatst: ma 12 nov 2012 18:18—
|
Als een crimineel gevaarlijk, ernstig verslaafd of vluchtgevaarlijk is, en als de doodstraf te zwaar is in zijn geval, dan is een vorm van opsluiting nodig. Bijvoorbeeld bij aanhoudende bedreiging van het slachtoffer. Maar daarbij moet de gedetineerde altijd zoveel werken, dat hij zijn straf en voor hem gemaakte politiekosten zélf kan betalen, plus vergoeding van alle kosten voor het slachtoffer, plus een zeer royaal smartengeld.
Alleen al dat smartengeld moet voor een eenvoudige inbraak zonder geweld bijvoorbeeld 10 duizend euro zijn voor een recidivist, bovenop de vergoeding voor materiële schade en geroofde eigendommen. De veroordeelde moet zonodig vele jaren werken om dat te betalen. Ook moet worden geprobeerd om gevangenissen veel soberder te maken, vooral om de kosten te drukken. Ook kunnen gevangenen worden opgesloten in lage-lonenlanden op de voorwaarden van Nederland. Ze kunnen dan via videochat contact houden met hun familie. Dat zou bijvoorbeeld kunnen in Griekenland, omdat Griekenland daarmee een deel van hun schulden aan Nederland kan terugbetalen. En omdat daar een warm klimaat is, zijn er lage stookkosten en lagere kosten voor warmteisolatie kleding en voeding. Maar daarvoor kan ook Spanje gekozen worden, of bijvoorbeeld een land in Noord-Afrika. Laat gedetineerden slechts zeer beperkt contact maken met andere gedetineerden. Bijvoorbeeld slechts 5 personen. Langdurige totale sociale isolatie kan kan psychische beschadiging opleveren, en lijkt me daarom in de meeste gevallen niet aan te raden. Maar we willen verminderen dat de gevangenis een criminele leerschool en criminele ontmoetingsplaats. Bovendien zijn ontmoetingen van grotere hoeveelheden gevangenen een risico op oncontroleerbare grote vechtpartijen en ander ongewenst gedrag. Laat gevangenen daarom ook niet luchten en eten met meer dan vijf andere gevangenen. Dat kan door bijvoorbeeld kleine luchtruimtes te maken, gescheiden door muren en door luchttijden te rouleren en vrij kort te houden. |
Geplaatst: ma 12 nov 2012 18:20—
|
Als een celstraf niet nodig is, kan een crimineel een werkstraf krijgen van 60 of 70 uur per week. Voor veelplegers kan die staf bijvoorbeeld twintig jaar lang duren. De veroordeelde kan daardoor fysiek waarschijnlijk geen misdrijven meer plegen en buiten de werktijden is hij daarvoor waarschijnlijk te moe. Vroeger was het trouwens ook in Nederland gebruikelijk dat veel mensen minstens 60 uur per week werkten.
Geef daarbij bijvoorbeeld een nettoloon van 3 euro per uur. En de overheid moet daarbij bij veelplegers alle spaargeld en luxe bezittingen blijvend afnemen. Daarmee verlaag je de status van de veroordeelde en die straf kan afschrikkend werken op potentiële criminelen. Kies voor zo’n werkstraf een type werk dat de overheid zoveel mogelijk geld oplevert. Vermoedelijk is dat dus werk dat de veroordeelde goed kan. Maar om allerlei redenen, zoals veiligheid, kan ook worden gekozen voor ander werk. Dat kan bijvoorbeeld telewerk zijn via internet, gecombineerd met elektronisch huisarrest. De details van mijn voorstellen moeten experimenteel wetenschappelijk worden onderzocht op effectiviteit in relatie tot de kenmerken van de veroordeelde en zijn gepleegde misdrijven. Maar het gaat er mij vooral om, dat we wetenschap gaan toepassen bij het ontwikkelen van criminaliteitsbestrijding. En voor zover dat onderzoek nog niet is gedaan, moet dat worden gedaan, in samenwerking met veel andere landen. Dus we moeten stoppen met eenzijdig ideologische oppervlakkige welles-nietes-discussies, ook in de politiek, en we moeten beleid gaan maken dat werkt. De vele slachtoffers van geweld, roof en andere verschrikkelijke misdaden hebben daar recht op. Laatst aangepast door Leo Beek op ma 12 nov 2012 20:07, in totaal 1 keer bewerkt |
Geplaatst: ma 12 nov 2012 18:56—
| Wat als iemand weigert zijn twintig jaar lange werkstraf uit te voeren? |
Geplaatst: ma 12 nov 2012 20:46—
Voor dergelijke werkweigering moeten allerlei verschilende creatieve oplossingen worden uitgeprobeerd en combinaties daarvan, totdat duidelijk is welke oplossingen daarbij efficiënt zijn. Je zou daarbij kunnen denken aan bijvoorbeeld het aanbieden van veel deskundige motiverende en instructieve internetvideo's over de inhoud van het werk en over psychosociale problemen. Dat eventueel aangevuld met enkele professionele begeleidingsgesprekken. Daarbij moet ook worden duidelijk gemaakt dat de veroordeelde een morele verplichting heeft zijn slachtoffers en de samenleving schadeloos te stellen voor zijn misdrijven, door het rendement van zijn taakstraf. Als die maatregelen niet genoeg helpen tegen de werkweigering bij een taakstraf, kan bijveeorbeeld een celstraf worden gegeven die twee keer zolang duurt als de aanvankelijke taakstraf. Daarbij wordt het dan extreem belangrijk dat die straf minimale kosten heeft, want er komt dan ook geen rendement uit een taakstraf, waaruit de slachtoffers schadeloos kunnen worden gesteld en waaruit de politiekosten kunnen worden betaald. Voor dat soort gevallen is een uiterst goedkope detentievorm wellicht een oplossing. En zoals ik hierboven al schreef kan dat mogelijk in Afrika plaatsvinden, waar de lonen zeer laag zijn, waar weinig bouwkundige bescherming en verwarming nodig is tegen kou en waar weinig kleding en voeding nodig is. Zo'n gevangeniscel kan dan bijvoorbeeld de vorm hebben van een afdakje met een hek rondom en alleen een zacht rubber matrasje op de vloer en een roestvrijstalen toilet met kraan erboven. In Afrika is zoiets heel goedkoop re realiseren. Wel moeten daarbij de fundamentele rechten van de mens gerespecteerd worden. Maar daarbij gaat het wel om criminelen die al een aantal keer eerder veroordeeld zijn en gezien de lage pakkans in Nederland hebben ze waarschijnlijk al veel meer op hun kerfstok, als geen verstandelijke beperking hebben. Dus het is zeker niet zo dat ik voorstel dat iedere gelgenheidsinbreker twintig jaar taakstraf zou moeten krijgen. Want mensen kunnen een keer ten onrechte veroordeeld worden doordat ze de schijn tegen hebben bij bepaalde omstandigheden. En iedereen kan in principe ooit een keer een fout maken, door dronkenschap, verleerde vrienden, jeugdige onbezonnenheid, wanhoop, schulden, honger, ernstige psychische problemen, verslaving, of wat voor oorzaak dan ook. Ik pleit dus niet voor een hypocriete, paranoïde en wraakzuchtige heksenjacht op incidentele gelegenheidsdaders. Maar wel moeten we nu eindelijk eens echt werk gaan maken van de bescherming van slachtoffers tegen recidiverende misdadigers. Want in de afgelopen 50 jaar is daar in Nederland nauwelijks iets van terecht gekomen. Het criminaliteitsbeleid van de Nederlandse overheid faalt ernstig. En er zijn nieuwe oplossingen genoeg om te gaan uitproberen. Stem SP. |
Geplaatst: di 13 nov 2012 15:06—
| Dus als een veelpleger zijn werkstraf weigert, wordt hij veertig jaar lang opgesloten in een hutje in Afrika. |
Geplaatst: di 13 nov 2012 15:40—
Maar er zijn vast nog betere oplossingen te ontwikkelen, als we daarbij gebruik maken van brainstorming, experimenteel onderzoek en constructieve en creatieve wetenschappelijke discussies over dit onderwerp. Een gespecialiseerde justitiemedewerker kan bijvoorbeeld bij een zeer langdurige taakstraf samen met de veroordeelde uitzoeken, welk type taakstraf goed past bij zijn wensen, omstandigheden en capaciteiten. En welke werkomstandigheden en andere voorwaarden daarbij voor hem nodig zijn, om goed te kunnen functioneren, vergelijkbaar met functioneringsgesprekken in bedrijven. Want dan is er denk ik ook meer kans dat die taakstraf leidt tot een optimaal (financieel) rendement, waarmee een zeer hoge schadevergoeding kan worden betaald door de veroordeelde. En ook hier is het nodig om verschillende vormen van overheidsbeleid uit te proberen, en om daarbij te kijken welke aanpak onder bepaalde omstandigheden het best werkt. Want het is in het belang van de samenleving dat elke taakstraf zoveel mogelijk rendement oplevert. Bij die taakstrafbegeleiding moet voorlichting via internetvideo's, webfora en wiki's een belangrijke rol spelen, omdat dat kostenbesparende en doelmatige manieren zijn van informatieoverdracht. Bovendien vind ik dat straffen niet gericht moeten zijn op wraak of vergelding, maar wel op criminele incapacitatie en afschrikking. En indien mogelijk, moeten straffen ook gericht zijn op maatschappelijke, morele en sociale reïntegratie van veroordeelden. Ik realiseer me dat die laatste drie doelen zeker niet altijd haalbaar zijn met de huidige inzichten. Stem SP. |
Geplaatst: di 13 nov 2012 15:53—
|
Ik denk dat systematische weigering van het uitvoeren van jarenlange taakstraffen helemaal geen "uiterst geval" is. Als ik een taakstraf van meerdere jaren met elektronisch huisarrest zou krijgen, zou ik helemaal geen zin hebben om met een "gespecialiseerde justitiemedewerker" na te gaan welke taakstraf het beste bij me past.
En waarom zou ik ook? Met jouw alternatieve straffen zou mijn hele leven door de overheid worden beheerst, zonder dat ik naar een uitgaansgebied mag gaan, of een mooie nieuwe jas mag kopen, of zelfs maar televisie mag kijken. Waarom zou ik nog enige bereidheid vertonen om ook maar een vinger uit te steken voor de overheid die mij al die dingen ontzegt? Volgens mij kun je maar beter alvast wat hutjes in Afrika bestellen! |
Geplaatst: di 13 nov 2012 16:16—
Misschien moet iemand die consequent weigert om mee te werken aan zeer zware taakstraffen bijvoorbeeld de doodstraf krijgen onder narcose, vooral als het ook een gewelddadige veelpleger is. Belangrijker vind ik dat een streng en vernieuwd justitieel systeem mogelijk zou kunnen leiden tot bijvoorbeeld een halvering van de criminaliteit. En dit onderwerp is natuurlijk veel te breed en te ingewikkeld om binnen slechts één forum-topic te bespreken. Want er zijn talloze verschillende categorieën veroordeelden en talloze mogelijke manieren om die personen te sanctioneren en eventueel te begeleiden, motiveren, belonen en opleiden. De kern van mijn betoog blijft dat we allerlei sterk vernieuwende creatieve justitiële maatregelen moeten gaan uitproberen en onderzoeken, om vervolgens te kiezen voor evidence based best practices. Want het huidige overheidsbeleid op het gebied van criminaliteitsbestrijding is vooralsnog ernstig mislukt. |
Geplaatst: vr 21 dec 2012 15:52—
Ook in het onderstaande artikel staan ernstige denkfouten over straffen, zoals ik die eerder in dit topic heb besproken. Klik op de weblink en klik daarna op de tekst van het artikel, om de letters te vergroten. http://www.movisie.nl/onderwerpen/Nieuws/pics/Hard%20straffen%20in%20Nrc.jpg |
Geplaatst: vr 21 dec 2012 16:02—
Ik heb een veel beter plan. We implanteren bij iedereen een chip waardoor we alle gedachten kunnen controleren. Bij iedere foute gedachte van iemand zorgen we door middel van een kleine stroomstoot dat de persoon zich bedenkt. Als dat onuitvoorbaar blijkt, is het alternatieve plan om iedereen ergens aan vast te spijkeren en met slangetjes kunstmatig te voeden. Dat zou ook tot een flinke reductie van misdaad moeten leiden. |
Geplaatst: za 22 dec 2012 12:50—
Een alternatieve straf kan bestaan uit bijvoorbeeld tien jaar lang werken voor de gemeente, 60 uur per week en met een zeer lage uitkering. Bijvoorbeeld werken bij de vuilnisophaaldienst. (De mensen op deze foto zijn geen veroordeelden.) 2007, van Zyl Smit, D., Handbook of Basic Principles and Promising Practices on Alternatives to Imprisonment, United Nations Office on Drugs and Crime, Vienna http://www.unodc.org/pdf/criminal_justice/07-80478_ebook.pdf |
Geplaatst: za 22 dec 2012 15:55—
|
Hallo Leo,
De vuilnis wordt hier iedere week al opgehaald door uiterst vriendelijke mensen die al veel te weinig betaald krijgen voor het werk dat ze doen. Verder zie ik niet in hoe een alternatieve straf als vuilnis ophalen kan voorkomen dat een ex-gedetineerde recidive gaat plegen. Ik ben benieuwd hoe je aan dit soort ideeën komt. Zonder empirische onderbouwing kan ik je voorstellen moeilijk serieus nemen. |
Geplaatst: za 22 dec 2012 16:16—
Er is werk genoeg te bedenken. Probeer daarbij zo mogelijk te profiteren van hun capaciteiten en werkervaring.
En buiten die lange werktijden is hij daarvoor waarschijnlijk te moe. Dat voorkomt waarschijnlijk geen recidive in de meeste gevallen. Maar dit soort straffen kunnen jarenlang duren en kunnen de samenleving veel nuttig rendement opleveren. De criminaliteit vermindert hiermee niet zozeer via recidivevermindering, maar via zeer langdurige criminele incapacitatie tijdens de straf. En als alle veelplegers tien of twintig jaar lang deze straf krijgen, zal dat de criminaliteit vermoedelijk flink verminderen. En als de gestraften vervolgens opnieuw veroordeeld worden, moeten ze opnieuw zo'n landurige werkstraf krijgen of een nog langere werkstraf. 
|
Geplaatst: za 22 dec 2012 16:52—
|
Even in Jip-en-Janneke-taal:
Waarom moeten eerlijk werkende mensen hun baan verliezen, zodat veroordeelde criminelen hun straf kunnen ondergaan? Dat is namelijk direct het gevolg. Zou het niet veel logischer zijn juist banen te creëren om het beoogde doel te behalen? |
Geplaatst: za 22 dec 2012 16:55—
United Nations Office on Drugs and Crime http://www.unodc.org UNODC is a global leader in the fight against international crime. UNODC operates in all regions of the world through an extensive network of field offices. UNODC relies on voluntary contributions, mainly from Governments, for 90 per cent of its budget. UNODC is mandated to assist Member States in their struggle against illicit drugs, crime and terrorism. The three pillars of the UNODC work programme are: 1. Field-based technical cooperation projects 2. Research and analytical work 3. Assisting states in ratification and implementation of the relevant international treaties, domestic legislation, and provision of secretariat and substantive services to the treaty-based and governing bodies Laatst aangepast door Leo Beek op za 22 dec 2012 17:23, in totaal 1 keer bewerkt |
|
Rechtenforum.nl -> Criminologie
Tijden zijn in GMT + 2 uur |
|
|
© 2003 - 2005 Rechtenforum.nl